Geen lachebekjes

Nee, voor uitgelaten lol hoef je niet naar Bulgarije. Zelden zoveel niet vrolijk kijkende mensen om me heen gezien. De hoofdstad Sofia lijkt van zichzelf al een beetje somber, veroorzaakt door veel grijze en saaie gebouwen. En àls je dan eens vriendelijk lachend tegen een twee meter hoge en brede bewaker met hoerapet je excuseert voor het toevallig betreden van zijn territorium wordt het zelfs vijandig.

Behulpzaam zijn ze zeker wel: de plaatselijke KwikFitBeunBulgaar dook al om halfnegen in het stof om onder Peu een raadselachtig opgelopen scheur in een voorband nader te analyseren. 
Hij achtte een komende klapband niet waarschijnlijk, mits we het wiel omwisselden met een van de achterwielen. De monteur werd gewekt en een half uurtje later was dat gefikst. Kosten dezes: wel twintig Lev. Zeg tien euro, maar dan ook met een papierwinkel van wel honderd Lev, waaronder opdracht met formele handtekeningen van leverancier en klant,  geprinte faktuur, ook met twee handtekeningen, aparte kassa met heel erg vreselijke oostblokmevrouw in een soort gewatteerd paars pak en -via haar- dubbel gestempelde recu's. Tot slot en ten afscheid een warme en vette handdruk van monteur en Beun.
Toen we de twintig kilometer rondweg rond Sofia, zonder iets van deugdelijk asfalt maar mèt decimeters diepe gaten bonkend, stuiterend maar heelbands achter de rug hadden was ook ik overtuigd van het kunnen doorrijden.

Veel grauwe kilometers en douanehokjes verder: Servië. Niet het land om grappen over Haagse Tribunalen en zo te maken. 
Zuid Servië is prachtig, stoer, bergachtig, eerst ruig en dan weer lieflijk. Een tevreden landje, vonden we. Midden Servië begint al gauw saai te worden, en noordelijk van Belgrado wordt het één uitgestrekte NoordOost-polder. 
Ruim honderd kilometer lang alleen maar landbouwvlakte. Zonder een boerderij te zien. Oersaai. En toen het ook nog eens nevelig werd, de temperatuur onder de tien graden zakte èn het ging miezeren wisten we weer waarom we al in januari het zonnige zuiden opzochten.....het lijkt hier Nederland wel.

We zitten nu in Subotica, vlakbij de servisch-hongaarse grens. Morgen naar Budapest, lunchen met Rinke E?