The Race That Stops The Nation....
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
06 November 2014 | Australië, Sydney
Een kruising tussen Koningsdag, Elfstedentocht en WK Voetbal Finale-met-Nederland-er-in, op dinsdagmiddag 4 november om drie uur: The Melbourne Cup trekt héél Australië naar terrassen, kroegen en pleinen. Dus zéker hier in Sydney. Niemand werkt meer, tenzij je in de bediening werkt. Overal, maar dan ook overal bedrijfsontvangsten voor toprelaties. Vrouwen in Ascot-achtige cocktailjurkjes; hier geen flamboyante hoeden, maar elegante zijden bloemen in of op het haar geknoopt. Mannen in een elegant blauw pak (mijn topper van de dag had blauwe veters in de kleur van zijn pak in zijn glanzende zwarte schoenen!). Op het eerste gezicht gaat het nergens over, het is gewoon de zevende paardenrace van de dag op Melbourne Racing Ground, maar het is een van dè hoogtepunten op de australische sociale kalender.
Alle pubs, restaurants, gokwinkels, rijdende loketten van gokgigant TAB, convenientstores, newsagencies en hotels worden bestormd om in te kunnen zetten op de uitslag. Op straat staan op iedere hoek tafeltjes met startlijsten en inzetbonnetjes; graag gepast betalen bij de dames en heren met ouderwetse leren tas met wisselgeld! Iedereen boven de achttien doet mee aan deze wedmanie en haast zich vervolgens naar het dichtsbijzijnde megascreen, en dat is altijd vlakbij.
Omdat ik niets begrijp van dat gokken doe ik alleen het tweede, in de pub om de hoek. De race zelf duurt twee minuten, als de finish nadert staat iedereen op, moedigt aan, schreeuwt het 'eigen' paard naar voren en als het pak paardenvlees over de streep dendert wordt er gejuicht en gevloekt. Daarna wordt het weer even rustig tòtdat de wed-uitslagen op het scherm komen, inclusief de gewonnen bedragen per ingezette Australische Dollar.
Dat wordt gevolgd door veel emotie.....
Het mooiste beeld: direct na de finish als de paarden en jockeys 'uitlopen' komt er opeens een gezette man op een paard de baan in en rijdt naar de winnaar. Met zendapparatuur op zijn rug. De hevig hijgende jockey krijgen meteen een microfoon onder zijn neus. Met natuurlijk de vraag: 'en hoe voel je je nou?' Zie ik in Nederland nog niet gauw gebeuren, dat Mart Smeets na de 5 km-race van Sven Kramer het ijs op glijdt en hem interviewt......
We zijn dus in Sydney, fietsten olv een gids zo oud als dochter Anne in gierend onweer twee uur langs prachtige havens en hoogtepunten en verbazen ons over het aantal hardlopende voetgangers. We lopen Harbour Bridge over en bewonderen vanaf de brug het Sydney Opera House, waar we vanavond de West Side Story gaan meemaken.
A gaat vandaag naar Bondi Beach; om slippers te kopen zegt ze, maar is Biondi Beach niet ook die plek van die jonge, sterke en gebruinde Aussies, die in de gelijknamige tv-serie hulpeloze vrouwen uit het water redden?
Alle pubs, restaurants, gokwinkels, rijdende loketten van gokgigant TAB, convenientstores, newsagencies en hotels worden bestormd om in te kunnen zetten op de uitslag. Op straat staan op iedere hoek tafeltjes met startlijsten en inzetbonnetjes; graag gepast betalen bij de dames en heren met ouderwetse leren tas met wisselgeld! Iedereen boven de achttien doet mee aan deze wedmanie en haast zich vervolgens naar het dichtsbijzijnde megascreen, en dat is altijd vlakbij.
Omdat ik niets begrijp van dat gokken doe ik alleen het tweede, in de pub om de hoek. De race zelf duurt twee minuten, als de finish nadert staat iedereen op, moedigt aan, schreeuwt het 'eigen' paard naar voren en als het pak paardenvlees over de streep dendert wordt er gejuicht en gevloekt. Daarna wordt het weer even rustig tòtdat de wed-uitslagen op het scherm komen, inclusief de gewonnen bedragen per ingezette Australische Dollar.
Dat wordt gevolgd door veel emotie.....
Het mooiste beeld: direct na de finish als de paarden en jockeys 'uitlopen' komt er opeens een gezette man op een paard de baan in en rijdt naar de winnaar. Met zendapparatuur op zijn rug. De hevig hijgende jockey krijgen meteen een microfoon onder zijn neus. Met natuurlijk de vraag: 'en hoe voel je je nou?' Zie ik in Nederland nog niet gauw gebeuren, dat Mart Smeets na de 5 km-race van Sven Kramer het ijs op glijdt en hem interviewt......
We zijn dus in Sydney, fietsten olv een gids zo oud als dochter Anne in gierend onweer twee uur langs prachtige havens en hoogtepunten en verbazen ons over het aantal hardlopende voetgangers. We lopen Harbour Bridge over en bewonderen vanaf de brug het Sydney Opera House, waar we vanavond de West Side Story gaan meemaken.
A gaat vandaag naar Bondi Beach; om slippers te kopen zegt ze, maar is Biondi Beach niet ook die plek van die jonge, sterke en gebruinde Aussies, die in de gelijknamige tv-serie hulpeloze vrouwen uit het water redden?
-
06 November 2014 - 06:19
Manja:
genieten!!
en dan de west side story!!! -
06 November 2014 - 10:40
Xandra:
Fantastisch, die Aussies in Sydney doen echt alles om een dagje niet te werken. Dat fietsen in Sydney lijkt mij nog spannend, die Aussies zijn dat niet echt gewend, hoewel het misschien in een grote stad steeds gebruikelijker wordt omdat het er ook erg druk is. Dat verhaal wil ik ook nog wel eens van je horen.
Veel plezier bij West Side Story.
-
06 November 2014 - 10:53
Fanny Verkerke:
A heeft helemaal gelijk! Even wat lekkere dingen bestuderen op nieuwe slippers wellicht! West-Side story, genieten in dat prachtige Opera House! Have fun darlings! X
-
06 November 2014 - 18:58
Wilma:
Jaloers!!! Mijn favoriete musical zien in the Sydney Opera House. Wow.
Hoor uiteraard graag hoe het was.
Geniet ervan. -
06 November 2014 - 22:33
Carla:
Geweldig verhaal weer Joost. Heb een opdracht(je) voor je: wat speelt in de laatste week van december (vanaf 27 december) in Opera House?
Mmmmm, Bondi Beach, ook maar eens een kijkje gaan nemen ;-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
