Elastiekje

Op de weg naar bruisend en jong Queenstown ('the Adventure Capital') werd 'op 300 meter links' een Bungee aangekondigd. Zoonlief B had ons verteld dat hij ooit bij Queenstown zo'n jump had gemaakt. Misschien was dat wel hier. Gauw gaan kijken wat dat nou precies voorstelde.
Je ziet namelijk wel eens een filmpje van de tomeloze diepte, of juist van de afgrijzingwekkende hoogte, of van de trillende zojuist nog zo stoere jongeman, of van een wrakkig podiumpje, of van de roestige rails over de kloof, waaraan een soort van kooitje hangt (waarin slachtoffer plus stoere Kiwi's in korte broeken zich bezighouden met elastieken touwen), of van toejuichende supporters, of van een van bovenaf gezien heel klein geel vlotje met reddingszwemmers beneden op de rivier maar nog nooit had ik me een beeld van het gehéél kunnen vormen. Dit was de kans.

Ik ben echt niet bang uitgevallen als het om hoogtes, dieptes, springen of risico nemen gaat. Maar dat je hiervoor bereid bent € 150 te betàlen (inderdaad, betalen) zal ik nooit begrijpen. Spontaan liepen de rillinten over mijn lijf; en dan stond ik nog maar op het platform voor de toeschouwers, waar ik onwillekeurig van de reling terugdeinsde bij het zien van de hoogte/diepte.
Tientallen puistenkoppen -ik zag geen enkele volwassene, en nauwelijks meisjes- verdrongen elkaar bij de vlotlopende kassa's om voor deze bijna-dood-ervaring te mogen dokken. Ik schat in dat het afspringplankje nog een prominente plaats in hun latere nachtmerries zal gaan opeisen. Per centimeter dat ze even later naar de rand van de afgrond moesten hupsen (schuifelen ging niet, want hun enkels waren vastgesnoerd met dat elastiek) zàg ik ze kleiner en bleker worden. En de stoere Kiwi's moesten sommigen zelfs de diepte in práten.

Maar goed dat B ons nooit had verteld hoe het er echt aan toe ging bij zo'n jump. Had nog een stevig Vader-Zoon gesprek opgeleverd.....