Veel geleerd
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
25 Maart 2015 | Israel, Tel Aviv
Zoonbezoek, terug in mijn Vader's tijd in deze regio en een warm, leuk en leerzaam weekje: dat waren mijn doelen van deze korte reis naar Israël. En? Nou, mijn zoon heeft het naar zijn zin, daar. We ontmoetten zijn vriendin. Dat was meer dan leuk, zeker het zondagavonddiner in de Kibbutz met haar ouders, zussen, broer, aanhang, passanten en lieve honden. En leerzaam zeker, al zul je
me niet horen zeggen dat ik alles nu tot in de finesses begrijp:
Vrij naar Koningin Màxima: dè Israëlische Cultuur bestaat niet. Het land wordt bewoond door een veelheid aan groeperingen, die zich vervolgens verheven voelen boven de andere. Het is geen eenheid. Wat mij het minst beviel was het superioriteits-gevoel van de Joden boven de niet-Joden. Een ongezonde hiërarchie ontwikkelt zich.
Ik heb niemand, maar dan ook niemand gesproken die zonder cynisme over de toekomst van Israël sprak. Integendeel.
Het 'I, Me and Myself'-principe wordt overal en onverkort toegepast. In winkels, op straat en in het verkeer. In gedrag en met geld: naar zichzelf toerekenen is de nationale sport. Wisselgeld moet je altijd in je open hand houden en direct hatellen. (Dieptepunt: ober neemt mijn creditcard mee en stelt voor behalve de rekening ook meteen de service/fooi van mijn card af te halen; ik dacht, ok nu krijg ik een bonnetje waarop ik het bedrag voor service/fooi zelf kan aangeven. Niks daarvan: ze hadden gewoon meteen 16% extra afgeschreven. Kon niet worden teruggedraaid).
We zagen hier geen lachebekjes, behalve in Tel Aviv (dàt is pas een leuke stad!). Sterker nog: we zagen weinig hartelijke en aardige mensen. Nors is de norm. Israëli in dienende beroepen zijn het ergst.
Het natuurschoon is overweldigend; zelfs met de rommel die men hier overal neergooit dan wel laat liggen. De lichtval op en de kleuren van de combinatie gortdroog gebergte/Dode Zee bij Massada zijn onvergetelijk.
Nog nooit beseft hóe waanzinnig zout die Dode Zee is, trouwens.
Het meeste leerde ik in het Haganah-Museum in Tel Aviv. Een aanrader voor iedere geïnteresseerde. Over de tijd vóór 1948, vóór het uitroepen van de Staat Israël. Vóór het moment waarop de gekleurde nederlandse geschiedenisboekjes beginnen, zeg maar. Eigenlijk was alles er al voor 1948: de Mossad, the Israeli Defence Force, het 'gebied' Israël (als voorloper op de 'Staat' Israël), de nationale omroep etc etc. Ze heetten alleen anders.
Het VN Partition Plan van november 1947 gaf dit alles een legitimiteit die leidde tot de proclamatie van de stichting van de Staat Israël door Ben Goerion. Op het naar hem vernoemde internationale vliegveld zit ik nu dit slotblog te schrijven.
me niet horen zeggen dat ik alles nu tot in de finesses begrijp:
Vrij naar Koningin Màxima: dè Israëlische Cultuur bestaat niet. Het land wordt bewoond door een veelheid aan groeperingen, die zich vervolgens verheven voelen boven de andere. Het is geen eenheid. Wat mij het minst beviel was het superioriteits-gevoel van de Joden boven de niet-Joden. Een ongezonde hiërarchie ontwikkelt zich.
Ik heb niemand, maar dan ook niemand gesproken die zonder cynisme over de toekomst van Israël sprak. Integendeel.
Het 'I, Me and Myself'-principe wordt overal en onverkort toegepast. In winkels, op straat en in het verkeer. In gedrag en met geld: naar zichzelf toerekenen is de nationale sport. Wisselgeld moet je altijd in je open hand houden en direct hatellen. (Dieptepunt: ober neemt mijn creditcard mee en stelt voor behalve de rekening ook meteen de service/fooi van mijn card af te halen; ik dacht, ok nu krijg ik een bonnetje waarop ik het bedrag voor service/fooi zelf kan aangeven. Niks daarvan: ze hadden gewoon meteen 16% extra afgeschreven. Kon niet worden teruggedraaid).
We zagen hier geen lachebekjes, behalve in Tel Aviv (dàt is pas een leuke stad!). Sterker nog: we zagen weinig hartelijke en aardige mensen. Nors is de norm. Israëli in dienende beroepen zijn het ergst.
Het natuurschoon is overweldigend; zelfs met de rommel die men hier overal neergooit dan wel laat liggen. De lichtval op en de kleuren van de combinatie gortdroog gebergte/Dode Zee bij Massada zijn onvergetelijk.
Nog nooit beseft hóe waanzinnig zout die Dode Zee is, trouwens.
Het meeste leerde ik in het Haganah-Museum in Tel Aviv. Een aanrader voor iedere geïnteresseerde. Over de tijd vóór 1948, vóór het uitroepen van de Staat Israël. Vóór het moment waarop de gekleurde nederlandse geschiedenisboekjes beginnen, zeg maar. Eigenlijk was alles er al voor 1948: de Mossad, the Israeli Defence Force, het 'gebied' Israël (als voorloper op de 'Staat' Israël), de nationale omroep etc etc. Ze heetten alleen anders.
Het VN Partition Plan van november 1947 gaf dit alles een legitimiteit die leidde tot de proclamatie van de stichting van de Staat Israël door Ben Goerion. Op het naar hem vernoemde internationale vliegveld zit ik nu dit slotblog te schrijven.
-
25 Maart 2015 - 15:15
XANDRA:
Wat een ervaring heb je beleefd. Ik weet nu niet of ik het jammer moet vinden dat je mijn gevoel over de mensen (zij vinden zich superieur, zij hebben gelijk) bevestigd. Misschien had ik stiekem gehoopt dat de Joden inderdaad gelijk hebben en de Palestijnen het helemaal fout hebben, dan zou er nog enige legitimiteit zijn voor het gedrag en de vele slagvelden. Wat zou het fijn zijn als de mensheid opnieuw zou kunnen beginnen met de wetenschap van nu, of zouden we er dan weer een puinhoop van maken?
Fijne terugreis en veilig thuis. -
25 Maart 2015 - 16:07
Carla:
Bijzonder land, ik wilde er altijd eens naar toe maar brengt mij aan nu aan het twijfelen... -
27 April 2015 - 22:14
Bouwe Hillen (zoon):
iedereen die hier door word ontmoedigt stelt mij teleur.
pas als ie iets zelf beleeft kan je iets bevestigen. ik bevestig mijn vaders MENING, al zal ik het nooit herhalen zonder er zelf te zijn geweest. ik vind het jammer om te horen, hoe stijlvol het ook geschreven is, dat door een stukje op het internet een levenservaring word ontzegd en een eerlijke en WARE mening niet plaats zal vinden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
