Van hoog naar laag naar huis

Nou, daar sta ik dus op die indianenmarkt in Guamote. Op zoek naar zo'n klein wollig baby-Alpaca'tje van max 30 cm hoog. Die zijn zó onvoorstelbaar lief, schattig en knuffelbaar, dat ik er eentje wou kopen (kost maar € 45) en meenemen. Zoon W zou er van smelten. Maar het mocht niet van A.
Een bijzonder schouwspel: honderden traditioneel (en dus zeer kleurrijk) geklede Indigenous (denk: poncho's, typische hoedjes, rugdoek met baby, prachtig borduurwerk op rokken en ook nog een zak met 50 kg aardappels op de nek) uit de omliggende bergen komen hier met dieselwalmende wrakke vrachtwagens en pick-ups hun handelswaar brengen.
Ook nogal grote tuinbonen, die ze de hele dag zitten te pellen en in yoghurtschaaltje-eenheden aanbieden. Nou mag ik in de bussumse lente graag jonge, rauwe tuinboontjes eten. Dus nam ik -keurig gevraagd, natuurlijk- ook hier zo'n boon en kauwde 'm vrolijk op. Daarna dacht ik mijn marktwandeling te hernemen maar liep vast in een woud van tientallen verbijsterde donkere ogen van prachtig geklede locals. Ik had overduidelijk iets verkeerd gedaan, maar wat? Evaluatie met lokale gids: rauwe tuinbonen eten is gelijk aan: in NL een handje levende garnalen naar binnen schoffelen. Dat dóe je niet, eerst koken/grillen natuurlijk, kluns...
Bijzondere marktaanbiedingen: levende Cavia's (in nekomgedraaide, gegrillde en stevig gekruide vorm terecht dé nationale lekkernij 'Cuy': ik proefde kip en konijn), varkens, koeien/stieren, kippen, schapen, konijnen, lama's en alpaca's. De veemarkt van vroeger op de grens van Kralingen en 010 herleefde!
Ook een prachtig rijtje van tien oude vrouwtjes met trapvoetbediende naaimachines in een soort 'Gouden Schaar-straat' waar je gescheurde kleding kon laten repareren, knopen kon laten aanzetten etc.
Geen toerist te zien, want we zijn hier 'off the beaten track' te gast bij een belgisch ontwikkelingshulp-project. De opbrengst van hun guesthouse gaat in computerlessen voor oudere kinderen, basisonderwijs voor een twintigtal ecuadoriaans/indiaanse allerliefste peutertjes en een opvanghuis voor ongehuwde moeders. De staf bestaat uit europese gapyear-vrijwilligers en enkele lokale jonge vrouwen, waarvan een ons meenam naar haar lemen hutje in de bergen. Koken, eten, slapen, wasdrogen en leven op acht vierkante meter, samen met haar oude moeder.
Een beetje zuchtend van onmacht op weg naar het zuidelijke Cuenca....

Aanstaande Zondag is het ook hier Moederdag. Nou, dat willen ze in het zuidelijke Cuenca weten! Bloemenmarkten vol met lelijke begrafenisachtige bloemstukken, bóssen losse aronskelken (!) en heel veel kitchgekleurde rozen. Ze houden heel veel van hun Mama's, iedereen gaat zondag naar Mams, of haalt de hele familie in huis.
Cuenca: wàt een stad. Moorse, maar vooral spaanse invloeden. Prachtig gerestaureerd centrum, onwijs mooie kathedraal. Vurige mensen, swingende pleinen.

Na Cuenca 'doen' we een laatste natuurwandeldag op 4000 meter in Las Cajas, een schitterende mix van IJslandse-, Schotse-, Finse- en Ierse natuur. Daarna dalen we in één bizar middagje op Andes-volgorde van 4000 meter hoog naar 0 meter laag langs: de Paramo (3500 meter +, daar groeit niets, behalve mos en laag struikgewas, 10-15 graden), gletsjergebergte (13-16 graden ), hoogvlakte (zeg: 2500 tot 3000 meter, 16-22 graden), nevelwoud (glooiende uitlopers van de Andes, 22-24 graden), subtropisch klimaat (bananen, ananassen, 24-28 graden) en tropisch klimaat (gruwelijk heet, > 85 % vochtigheid). Daar ligt Guayaquil, onze eindbestemming.

Ecuador. Nooit zagen we een land met zo'n afwisselende flora en fauna, temperaturen, hoogvlaktes en vulkanen, klimaten, griezelige beesten (op afstand) en onwijs hartelijke, nee líeve bewoners. Nergens ook maar enige dreiging van criminaliteit ervaren. Met heerlijk, bijzonder eten en fantastisch fruit. Hoe vaak zeiden we niet tegen elkaar...hier zouden we wel willen wonen?

De reisafronding op deze zondag is natuurlijk topst vanwege mijn kluppie.
Op nota bene 14 mei! In 1940 een rampdag, maar nu.....Dromend van Kanjer Keizer Koning Kuyt ga ik de vliegnacht in. Gelukkig ligt Uitzending Gemist morgen op mij te wachten voor de glorieuze wedstrijdbeelden.

Weer thuis, óók leuk hoor....