Iedereen moet verder
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
27 Oktober 2015 | Marokko, Ouarzazate
Lopen is voor iedereen, klein of groot, altijd de eerste optie. Soms is de afstand te groot en dan komt liften als de tweede; dit overigens alleen voor mannen en oude vrouwen. Je gaat langs de kant van de weg staan en wijst je wijsvinger -niet je duim!- schuin haar beneden in de gewenste richting.
Vandaag stond de lief uitziende versie van Eucalypta langs onze weg. Haar stem had die verzachtende metamorfose helaas gemist en dus snerpte zij op onze vraag waar ze naartoe wilde een arabisch hard gearticuleerd 'Pierrpierr'. Maar dat wel twintig keer op vol volume achter elkaar, zodat er wat haar betreft geen enkel misverstand meer kon bestaan over waar ze nou heen wilde. Nou, bij ons wel. Instappen dan maar, en we horen wel als ze is waar ze wil wezen. Dat uitstapmoment leverde ons een meermalen herhaald 'Sjakraan' op, wat ons trouwens net zo weinig zei als 'Pierrpierr'. Een van onze reisgidsjes heeft gelukkig een lijstje met dagelijkse uitdrukkingen. A kwam erachter, dat 'Sjakraan' waarschijnlijk 'Dankjewel' betekende.
Even verder stond een jongeman met een volle juten zak langs de weg . Ook instappen, maar. We kregen uit die zak als dank een streng zojuist geplukte dadels. 'Sjakraan' riepen we in koor, want we willen natuurlijk niet dat ze hier denken dat we geen arabisch spreken....We scoorden onderweg trouwens ook nog twee granaatappels.
We zijn wel alert met lifters: vaak staat er maar ééntje met zijn vinger te wijzen en zit de rest in de donkere schaduw sneaky achter een boom. Daar zijn we niet zo van, omdat de definitie van een volle auto hier pas begínt met vijf man op de achterbank en twee man op het dak.
Na liften komt ezel. Het blijft een koddig gezicht, volwassenen op ezels, deze met korte taktikjes voortdrijvend. Na ezel komen fiets, bromfiets, bromfiets met laadbakje, motor en auto (liefst Mercedes) met als ultiem genot de 4x4.
In de collectieve zin begint het ook met lopen en liften, daarna komen allerlei busjes en bussen, daarna 'petit taxis' (rijden af en aan, je springt gewoon aan boord) en grand taxis (altijd mercedessen, duurder dan de petit taxis).
Dit alles komt samen in de hoofdstraat van een dorp, waar de RN13 en soortgenoten ervan deze status aannemen. Vanzelfsprekend heeft elk genoemd vervoersmiddel zijn eigen natuurlijke maximumsnelheid. Het wegdek was ooit geasfalteerd, maar is nu meer stof en gat dan weg. En als het heeft geregend is het helemaal bal, want onder welke plas water zat nou dat gat? De volle lengte van de hoofdstraat is oversteekplaats voor snotneuskindertjes en hoogbejaarden.
En guess what? Alles gaat goed. Iedereen heeft oogcontact met elkaar en geeft een kort wappertje met de hand om aan te geven 'als jij nou zó gaat, dan ga ik zò'. Een blik van instemming als reactie volstaat voor een vlekkeloze chaos.
In een 4x4 reden we gisterenavond de zandduinen van de Sahara in, begeleid door windkracht zeven à acht. Een zandstorm dus, met mistachtig zicht als gevolg. Gelukkig reed ik niet zelf, dus bereikten we op tijd ons Camp, waar we een eigen Bedoeïnentent kregen toegewezen, zo groot als een hotelkamer, met douche, wc en wastafel.
Berberbandje bij het houtvuur, silhouetten van dromedarissen op de achtergrond. Zonsopgang om zes uur vanmorgen met waanzinnig snel ver- en bijkleurende zandduinen. Die Hergé (als hij het was) tekende Kuifje in de Sahara met precies de goede tinten. Ook Janssen en Janssens snapte ik goed. Verlies in dit landschap (ieder zandduin lijkt als twee druppels water op het andere) èven je oriëntatie en je terugweg is onvindbaar.
De avond, nacht en ochtend in de Sahara: een prachtige ervaring, ons gebracht door Berbers, met als substammen Touareghs en Bedouïnen.
We zijn nu in Ouarzazate, waar ooit de filmklassieker Lawrence of Arabia werd opgenomen. Na drie dagen kaal, steen, droog, warm, leeg en Sahara gaan we morgen naar het Touqhbal National Park, drie dagen wandelen en zo. Het schijnt daar mooi te zijn......
-
28 Oktober 2015 - 07:45
Jeanne:
Morgen J & A, wat een prachtig verhaal weer. Zoals het op papier komt lijkt het of ik aanwezig ben. Heerlijk. En, ook al denk ik niet dat er enige aansporing nodig is, ga vooral zo door! Zoen, Jeanne -
28 Oktober 2015 - 10:53
Aleksandra :
Wow, avontuurlijk bezig zie ik! Zelf durf ik niet altijd mensen mee in de auto te nemen. En wat bijzonder, de Sahara ervaren... T lijkt me geweldig om ook een keertje mee te maken. Mooi geschreven weer.
Veel plezier verder!! -
29 Oktober 2015 - 16:12
Yvonne:
Bij het lezen van de belevenissen, wil je toch gelijk een vakantie daar naar toe boeken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley