Dagje Quito

Terug uit het regenwoud: in Quito, de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld. Van 100 meter boven zeeniveau in 30 minuten vliegen naar 2850 meter hoogte; dat leverde me een hoogteziekte-aanvalletje op met een stevige kortademigheid, knallende hoofdpijn en geen zin in een glas wijn.
Na veel water drinken en een goede nachtrust ben ik inmiddels weer geacclimatiseerd.

Nagenietend van het regenwoud bedenk ik me dat ik mijn eerste enge beest-ervaring aldaar nog vergat te melden. Nou, speciaal voor Buurvrouw M: op de eerste avond zoemde mijn electrische tandenborstel weldadig. Toen ik iets hoorde èn voelde kraken dacht ik meteen aan een losgelaten vulling of afgebroken kroon, dus voorzichtig het kraakstuk naar het puntje van mijn tong manoevreren om te kunnen bewaren en aan de onvermijdelijke ecuadoriaanse tandensmid te tonen. Ik pakte het afgebroken stuk met mijn duim en wijsvinger van mijn tong en voelde daar plots een heftig gekriebel. Een nog voor driekwart levende tor (die andere kwart had ik afgebeten) kroelde wanhopig op mijn vingertoppen. Gauw buiten gezet, in het moerasje gegooid waar onze Personal Cayman huisde.
Wel onmiddellijk mijn toilettas leeggehaald, onderzocht en dagelijks afgesloten....

Vandaag met onze vaste gids Andrés the Old Town van Quito bekeken. Op de berg (3050 m) boven Quito begonnen met schitterende uitzichten op de stad. Prachtig weer (vast patroon in Quito en de op de Noord/Zuid lopende hoogvlakte: 's ochtends zon, temperatuur rond 23 graden, in de loop van de middag toenemende bewolking, einde middag onweer en regen, 's nachts temperaturen rond 12 graden), nog mooiere basiliek, kerk en kathedraal. Negentig procent van de Ecuadorianen is RK, dus veel versierselen en barok. Overal bladgoud, alles blinkt.
Afronding met een lunch in een van de fraai gerestaureerde spaanse gebouwen aan de Plaza Grande. Het dessert (ijs, op advies van inmiddels vertrokken gids, hij wist duidelijk wat er zou komen...) werd opgediend in een topkitch-sfeertje: licht uit, zware kerkklokken op een cassettebandje, spot aan op deur naar de keuken, verschijning van inmiddels in paarse kleding á la Ku Klux Klan verklede ober die in stikstofwalmen verborgen ijscoupe bracht (dat paars bleek de Kleur van de Zuivering te zijn, het gewaad wordt gedragen bij de Paasprocessies in Quito).
We konden ons gezicht nog nèt in de plooi houden.
Toen een paar minuten later het duitse groepje toeristen naast ons hetzelfde toneelstukje kreeg niet meer, zéker niet toen het cassettebandje al op was maar nog niet alle duitsers zo'n stikstofbom voor hun neus hadden staan, en de ku klux-ober het bandje eerst moest terugspoelen voordat hij verder kon kitschen.

Om ons heen diverse zakelijke driegezelschapjes, waarvan een volgens A een sollicitatiegesprek was tussen enerzijds de spreekwoordelijke proleetvoetbalvoorzitter-met-veelteveel-geld-maar-veel te weinig-manieren was, en anderzijds de in campingsmoking geklede dertigjarige (beoogde) hulptrainer voor de club en zijn hooggehakte maar kortgerokte donkere schone zaakwaarnemer.

O ja, en vandaag ook naar de kapper geweest. Iedere reis weer een hoogtepunt. Ook nu weer, perfect geknipt door de ecuadoriaanse versie van Willy Walden, maar nu met zwart haar en Clark Gable-snorretje. Na de knipbeurt werd elk nog uitstekend haartje minitieus met een minischaartje verwijderd. Het deed me erg denken aan mijn jeugdkapper Montijn in de kralingse Voorschoterlaan, die deed dat ook.
Kosten dezes: niet meer dan $ 5 voor 25 minuten uitstekend werk, vindt zelfs A!

Morgen verlaten we Quito voorgoed, op weg over de 'Avenue van de Vulkanen': eerste doel is de Cotopaxi, met 5897 meter 's werelds hoogste aktieve vulkaan. We blijven twee dagen in het Cotopaxi National Park.
Hasta luego!