Meer Mumbai

Het Londen van India. Dàt wilden de britse koloniale bouwmeesters in de negentiende eeuw van Mumbai maken, maar dan wel ‘met behoud van originele Indiase details’.
Je vindt ze hier in de lokale Big Ben, in Victoria Station, in talloze regeringsgebouwen en natuurlijk in het emotionele gebouw ‘de Gateway to India’ aan de haven.
(Als het me lukt om wat foto’s bij te voegen hoef je de genoemde gebouwen niet op Google Afbeeldingen op te zoeken, doe het anders vooral wel: je waant je in Londen...)
Die prachtige poort aan de haven met indiaas opengewerkte romaanse zijpanelen, zie de lichtval, wordt door de Indiërs vooral beleefd als de ‘Gateway from India’, omdat door deze poort in 1947 de Britten India verlieten, aanschouwd en uitgejoeld door honderdduizenden Indiërs op de kades. Ze kunnen er met oprechte trots over vertellen.

Het geheel gaf ons toch een gemengd gevoel: in ons deel van Mumbai géén stinkende tuktuks, geen zwerfhonden, geen koeien op straat, geen bedelaars en nèrgens ook maar een peuk of een propje papier op de lange boulevard van de heerlijke baai voor ons prachtige moderne hotel, schoner dan bij ons thuis.

Dat werd snel anders na onze korte vlucht met zo’n heerlijk ouderwets propellorvliegtuig naar Bhavnagar in de staat Gudjarad (NW van Mumbai). Ach wat was het daar weer heerlijk smerig, teringherrie-ïg, met spookrijdende tuktuks, vier-man-op-een-brommer, schuin overstekende koeien, en een olifant (!) die doodgemoedereerd náást een zebra overstak.
Ons hotel is van 1869 of zo, vol half functionerende lichtknopjes en niet functionerende wifi, ouderwetse propellors aan het plafond, toast met marmelade, theedrinkende engelsen en een kapotte kluis. Heerlijk!

Vanmorgen vroeg op, want het 863 Jain Tempels rijke complex bovenop de Shatrunjaya berg wacht op ons.
Kort uitgelegd: De Jain-gelovigen vormen een onderdeel van de Hindoe-gemeenschap en ze onderscheiden zich door alles wat in Moeder Aarde groeit te ontzien. Ze eten daarom bijv geen kool, geen aardappelen en geen knoflook of uien. De strengsten in de leer lopen met een bezempje hun looppad voortdurend schoon te vegen om maar geen ook in de grond levende worm, tor of ander levend wezentje met hun voeten te pletten. Onze vaste chauffeur Kamal is Jain, dus we hebben vorig jaar al heel wat tempels bekeken......

Tussen onze positie op het parkeerterrein onderaan de berg en het tempelcomplex bleken twee uur later 4000 traptreden te liggen en 2300 meter klimmen onder de brandende zon en 36 graden.
(je kon ook een draagstoel huren, een bamboestok met een hanging basket eraan waarin je dan in lotuszit gevouwen door twee potige jongens naar boven wordt gedragen; maar dat leek ons niks).
En dan die tempels bekijken èn weer 4000 traptreden naar beneden.
Je kon ons opvegen.