Dobberen
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
23 Februari 2012 | Frankrijk, Parijs
We liggen in de haven van Propriano. Het laatste stukje Frankrijk: Corsica. Op reis van Marseille naar Cagliari (Sardinie).
Gisterenmiddag zaten we nog op een stralend zonnig terrasje in de Oude Haven van Marseille te wachten op onze Assiette de Fruits de Mer, dat -zo was beloofd- zou bestaan uit Langoustines, Moules en Crevettes. We namen er vast een pichetje koele vin blanc en een pichetje koele rosé op, want met zo'n culinair vooruitzicht wil dat wel.
Nou moet ik eerlijk zijn: zo'n karafje past overal wel bij, zo ontdekken we bij iedere -en dagelijkse- terraslunch.
Tien minuten later keken we beteuterd naar wat nog het meeste weg had van een matig ingerichte dependance van een zeeaquarium: daar dobberden in een soort afwaswater twee zelfs met een thermische lans niet open te breken krabjes met een diameter van max.
2 cm, een petieterig visje met enge kop (en daar bovenop in plaats van daarin geplaatste ogen), een homp onbestemd stuk zeedier en veel, heel veel schijfjes aardappel. Wij nog denken dat dit een soort entrée was, maar nee hoor.
Annebeth kan daar -zacht gezegd- niet goed tegen. Eerst lekkere dingen beloven en dan ver onder het torenhoge verwachtingspatroon leveren is niet iets waar ze echt blij van wordt. Humeur is een frans woord, zal ik maar zeggen.
We hadden nog ruim een uur, dus zijn we na een korte wandeling op een honderd meter verderop gelegen terras gewoon voor een tweede poging gegaan. Dit keer wel succesvol, maar het kan ook aan de opnieuw bestelde pichetjes koele blanc en rosé gelegen hebben....in ieder geval was Annebeth en dus ik ook weer helemaal blij.
Daarna inschepen op de 'Kalliste', een knots van een Ferry. Wegdobberen uit Marseille in een prachtig decor: ondergaande zon op de oude stad. Altijd weer mooi om te zien hoe gesmeerd zo'n gecompliceerd proces van auto's laden, deuren dicht, trossen inhalen enz verloopt en hoe ze zo'n kolos van de kade af manouvreren. Capaciteit van de schuit is 500 passagiers. Er zijn d'r maar 40, voornamelijk louche handelsreizigers en vrachtwagenchauffeurs. De receptionist sluit zijn winkeltje als wij ingecheckt zijn. De héle bar is van ons. De gameruimte voor een puber of twintig wordt bezet door één lamlendige puistenkop. Alle stoelen in de tv-ruimtes blijven leeg, ondanks Marseille-Inter Milaan. De voltallige zwarte brigade van het restaurant stort zich op ons tafeltje; de teleurstelling is enorm na het opnemen van onze bestelling. Alleen een voorgerecht en wat fruit, want al die lunches zaten nog behoorlijk in de weg. Wel weer een pichetje wijn, Corsicaanse dit keer. Lichtelijk tollend onze hut in, die gelukkig vlak boven de motoren ligt. Teringherrie en klamme hitte dus gewaarborgd. De regelmatige boordmededelingen vanaf 0530 uur (met herhalingen) voor de passagiers die in Propriano moeten afstappen galmen ook in onze hut, zodoende het laatste kansje op wat slaap de kop indrukkend.
In Propriano gaat vrijwel iedereen van boord. Er komt nog wat vracht in het ruim, maar dat is het wel. We zijn nu nog maar met vijftien. De laatste etappe naar Sardinië volgt de prachtige Corsicaanse kust.
We lunchen in Sassari, voor de verandering maar weer eens in de zon....daarna de E25 van Noord naar Zuid afgereden. De E-status is misschien een beetje té veel eer voor dit geupgrade karrenspoor.
We eindigen traditioneel: zoeken naar het hotel.
Gisterenmiddag zaten we nog op een stralend zonnig terrasje in de Oude Haven van Marseille te wachten op onze Assiette de Fruits de Mer, dat -zo was beloofd- zou bestaan uit Langoustines, Moules en Crevettes. We namen er vast een pichetje koele vin blanc en een pichetje koele rosé op, want met zo'n culinair vooruitzicht wil dat wel.
Nou moet ik eerlijk zijn: zo'n karafje past overal wel bij, zo ontdekken we bij iedere -en dagelijkse- terraslunch.
Tien minuten later keken we beteuterd naar wat nog het meeste weg had van een matig ingerichte dependance van een zeeaquarium: daar dobberden in een soort afwaswater twee zelfs met een thermische lans niet open te breken krabjes met een diameter van max.
2 cm, een petieterig visje met enge kop (en daar bovenop in plaats van daarin geplaatste ogen), een homp onbestemd stuk zeedier en veel, heel veel schijfjes aardappel. Wij nog denken dat dit een soort entrée was, maar nee hoor.
Annebeth kan daar -zacht gezegd- niet goed tegen. Eerst lekkere dingen beloven en dan ver onder het torenhoge verwachtingspatroon leveren is niet iets waar ze echt blij van wordt. Humeur is een frans woord, zal ik maar zeggen.
We hadden nog ruim een uur, dus zijn we na een korte wandeling op een honderd meter verderop gelegen terras gewoon voor een tweede poging gegaan. Dit keer wel succesvol, maar het kan ook aan de opnieuw bestelde pichetjes koele blanc en rosé gelegen hebben....in ieder geval was Annebeth en dus ik ook weer helemaal blij.
Daarna inschepen op de 'Kalliste', een knots van een Ferry. Wegdobberen uit Marseille in een prachtig decor: ondergaande zon op de oude stad. Altijd weer mooi om te zien hoe gesmeerd zo'n gecompliceerd proces van auto's laden, deuren dicht, trossen inhalen enz verloopt en hoe ze zo'n kolos van de kade af manouvreren. Capaciteit van de schuit is 500 passagiers. Er zijn d'r maar 40, voornamelijk louche handelsreizigers en vrachtwagenchauffeurs. De receptionist sluit zijn winkeltje als wij ingecheckt zijn. De héle bar is van ons. De gameruimte voor een puber of twintig wordt bezet door één lamlendige puistenkop. Alle stoelen in de tv-ruimtes blijven leeg, ondanks Marseille-Inter Milaan. De voltallige zwarte brigade van het restaurant stort zich op ons tafeltje; de teleurstelling is enorm na het opnemen van onze bestelling. Alleen een voorgerecht en wat fruit, want al die lunches zaten nog behoorlijk in de weg. Wel weer een pichetje wijn, Corsicaanse dit keer. Lichtelijk tollend onze hut in, die gelukkig vlak boven de motoren ligt. Teringherrie en klamme hitte dus gewaarborgd. De regelmatige boordmededelingen vanaf 0530 uur (met herhalingen) voor de passagiers die in Propriano moeten afstappen galmen ook in onze hut, zodoende het laatste kansje op wat slaap de kop indrukkend.
In Propriano gaat vrijwel iedereen van boord. Er komt nog wat vracht in het ruim, maar dat is het wel. We zijn nu nog maar met vijftien. De laatste etappe naar Sardinië volgt de prachtige Corsicaanse kust.
We lunchen in Sassari, voor de verandering maar weer eens in de zon....daarna de E25 van Noord naar Zuid afgereden. De E-status is misschien een beetje té veel eer voor dit geupgrade karrenspoor.
We eindigen traditioneel: zoeken naar het hotel.
-
23 Februari 2012 - 17:56
Pim Kuit:
Heerlijk Joost! Wat een kontrast met een visum en paspoort, MT's, salade met yoghurt in Ede, schroefdoppen, videoconferenties, steunpunten, Rinke, kijk op de week, APE, NPS, incentives enz... Groet vanuit een zonnig Feurteventura! -
23 Februari 2012 - 18:32
Fanny:
Nou ja zeg, wat is er mis in de horeca daar? En dan ook nog"enge vissen serveren"...ha ha ha...Wij gaan de horeca in Parijs maar eens onderzoeken dit weekend! Dobber lekker doorrrr, dan raggen wij even een stukje autobaan.
Groets vanuit een lenteachtig Beekdal....helaas nog zonder zonnetje....
-
23 Februari 2012 - 21:21
Xandra:
Deze keer maar eens vanuit huis maar toch een beetje aan het werk en dan lezen dat het eten zo vreselijk is. Ja, dat wel maar ik zou er toch heel wat voor over hebben om in een zonnetje op een terassje iets te eten en een lekker wijntje te drinken. Verder niet jaloers maar een klein beetje afgunstig. Geniet!! -
24 Februari 2012 - 15:08
Je Zus:
Niks dobberen, duiken!
(Ik vraag me eerst nog af of je die eerste tent met die aardappels ipv vis in Marseille het volle pond betaald hebt? Lijkt me niets voor jou...)
Hier bezochten wij gisteren het Olympisch Park, alwaar de voorrondes ('London Prepares') van jongedames duiken (van een duikplank-geen toren) te zien waren in het super coole nieuwe Aquacentre, wat geinspireerd moet zijn op een walvis (van buiten dan). Zowel London als de staf van het Olympisch Park moeten allemaal 'oefenen' hoe het allemaal 'werkt'. Het ziet er fantastisch uit, dwz de gebouwen en stadia -de infrastructuur is nog een grote baggermolen/ zandbak en gele helmenbrigade. Het feit dat er geen parking zal zijn en iedereen met het openbaar vervoer (of fiets) moet komen is verstandig. Wij zijn vanaf Greenwich, bij de Cutty Sark, door de oude voetgangers tunnel ('s werelds 1e onderwatertunnel- Brunel 1843) gefietst, een kleine, ronde tunnel met een smal pad waar je niet mag fietsen, maar iedereen doet dat natuurlijk wel) toen langs het Thames path, door Canary Wharf met zijn giga moderne gebouwen en super vieuws op de rivier en de stad in de verte, over de smalle 'towpaths' naast de oude kanalen (waar je geen tegenliggers moet hebben) naar toe gefietst, wat op deze 1e lentedag een waar genot was.
Holland deed mee, maar kwam er niet door, het meisje van 10 (zo zag ze er uit) uit Kroatie sloeg telkens door en kwam onderaan, de Japanners bleven maar buigen naar het blauwe water en de Chinezen deden alles puntgaaf en wonnen dus.
Wordt er daar al van rotsen gedoken in de Mediteranee zo blauw, zo blauw?
PS Wij zijn op 9/10 maart in Nice om F. op te zoeken. Zijn jullie daar dan ook net? -
24 Februari 2012 - 16:14
Bo:
heb altijd gedacht dat alles kwa eten in la douce france :haute cuisine was dus blijkbaar niet. Dus wel genoten van het uitzicht (de zee) en nog dolfijntjes gezien? Hoe is Sardinie in deze tijd van het jaar, uitgestorven of vol leven? heb je al opgezocht wat je"zemelen" in het italiaans zijn? Veel plezier, ciao
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
