Uitge(b)logd
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
22 April 2012 | Tsjechische Republiek, Praag
We zijn weer thuis. Precies op tijd om mijn helden te zien winnen van Carla T's ADO. Met 22700 kilometers achter de rug en de bij toeval ontdekte cruise control. Dat lijkt veel, maar het is niet meer dan een bescheiden gemiddelde van 210 km per dag.
De laatste blog, dus. Die post ik vanwege het begeerde vlaggetje vanuit het prachtige Praag, terwijl ik inmiddels gewoon in Bussum ben.
Waarover moet ik nog schrijven? Alles lijkt al gezegd. Maar er zijn natuurlijk altijd onderwerpjes die op zich niet blogwaardig leken, maar in een afsluitende verzamelblog best nog een plekje kunnen krijgen.
Zoals iPad, drager van mijn download van dagelijkse NRC, FD en wekelijkse Elsevier. En van Wikipedia en Google om veelvuldig opborrelende vragen te beantwoorden. En om contact met kinderen, vrienden en bankrekening te houden. En om de foto's te laden en te managen. En om de vertaalapp te gebruiken als we er met handen en voeten niet meer uitkwamen. Ik blijf me afvragen hoe 'we' dat vroeger deden, toen er nog geen internet en tablets bestonden.
Zoals het weggebruik. Anders dan in Nederland was onze autoweg dikwijls de ènige verbinding tussen A en B. Dus reed, liep, slenterde, fietste, scooterde, paardenwagende alles en iedereen dwars door elkaar over diezelfde weg. Van bejaarden op weg naar kerk, markt of moskee, via boeren en handelaren met hun vee of handelswaar, tot jonge kinderen van en naar school, waarbij de minst jonge de jongste bij de hand neemt.
Zoals de per land verschillend getekende koeien op de verkeersborden. Pas in land nummer acht bedachten we dat we al die borden hadden moeten fotograferen. Ze zijn soms lachwekkend van vormgeving. Zo hadden ze in Montenegro een schapenkop op een koeienlijf gezet.
Zoals de levendige handel-bij-rode-verkeerslichten. Variërend van tissues tot aanstekers tot dagbladen tot....you name it. Behalve in Turkije. Daar stond niemand.
Zoals de hoeveelheden olijfolie, waarin sommige landen hun gerechten presenteren. In Griekenland was dat het ergste. Ik hóórde mijn dieetgoeroe mopperen. Te veel olie, te veel brood, te weinig eiwitdagen. Resultaat: drie kilo zwaarder dan bij vertrek. Aan de bak, dus.
Zoals A's dagelijkse jacht in achttien verschillende landen op magere yoghurt (liefst nul procent vet), nodig om mijn haver- en tarwezemelen mee te eten.
Zoals de onwaarschijnlijke hoeveelheid tomaten, aubergines, uien, komkommers en courgettes die we hebben verorberd. In de olijfolie, gefrituurd, gebakken, gekookt of geroosterd. In Turkije eten ze die trouwens al bij het ontbijt.
Zoals de enorme temperatuur-, prijs- en kwaliteitsverschillen van onze standaardbestelling: een karaf witte wijn uit de streek.
Zoals de in bijna alle hotels lekkende douchebakken. Zoals de enorme jeugdwerkloosheid. En de koffiehuizen vol pratende en koffiedrinkende mannen. En het aanbod aan mierzoete lekkernijen; we konden er best van afblijven, maar we maakten onderweg wel veel rollen vruchtenmentosjes soldaat.
Zoals het water. Honderden verschillende soorten drinkwater in halveliter flesjes, in prijs variërend van € 0,25 (diep in Turkije) tot € 2,75 (op het marktplein in Praag). Autowaswater in enorme douche-constructies. Sproeiwater om stoffige onverharde wegen vochtig te houden. Warm douchewater dat dikwijls niet die naam verdiende.
Zoals.....
We hebben genoten. Van veel meer dan ik heb kunnen beschrijven.
Als laatste: veel dank aan jullie. Zonder reacties is het schrijven van een blog namelijk maar een saaie bedoening.
Ik sluit af met een in Tjechië op straat gehoorde afscheidswens: Sei gesund!
De laatste blog, dus. Die post ik vanwege het begeerde vlaggetje vanuit het prachtige Praag, terwijl ik inmiddels gewoon in Bussum ben.
Waarover moet ik nog schrijven? Alles lijkt al gezegd. Maar er zijn natuurlijk altijd onderwerpjes die op zich niet blogwaardig leken, maar in een afsluitende verzamelblog best nog een plekje kunnen krijgen.
Zoals iPad, drager van mijn download van dagelijkse NRC, FD en wekelijkse Elsevier. En van Wikipedia en Google om veelvuldig opborrelende vragen te beantwoorden. En om contact met kinderen, vrienden en bankrekening te houden. En om de foto's te laden en te managen. En om de vertaalapp te gebruiken als we er met handen en voeten niet meer uitkwamen. Ik blijf me afvragen hoe 'we' dat vroeger deden, toen er nog geen internet en tablets bestonden.
Zoals het weggebruik. Anders dan in Nederland was onze autoweg dikwijls de ènige verbinding tussen A en B. Dus reed, liep, slenterde, fietste, scooterde, paardenwagende alles en iedereen dwars door elkaar over diezelfde weg. Van bejaarden op weg naar kerk, markt of moskee, via boeren en handelaren met hun vee of handelswaar, tot jonge kinderen van en naar school, waarbij de minst jonge de jongste bij de hand neemt.
Zoals de per land verschillend getekende koeien op de verkeersborden. Pas in land nummer acht bedachten we dat we al die borden hadden moeten fotograferen. Ze zijn soms lachwekkend van vormgeving. Zo hadden ze in Montenegro een schapenkop op een koeienlijf gezet.
Zoals de levendige handel-bij-rode-verkeerslichten. Variërend van tissues tot aanstekers tot dagbladen tot....you name it. Behalve in Turkije. Daar stond niemand.
Zoals de hoeveelheden olijfolie, waarin sommige landen hun gerechten presenteren. In Griekenland was dat het ergste. Ik hóórde mijn dieetgoeroe mopperen. Te veel olie, te veel brood, te weinig eiwitdagen. Resultaat: drie kilo zwaarder dan bij vertrek. Aan de bak, dus.
Zoals A's dagelijkse jacht in achttien verschillende landen op magere yoghurt (liefst nul procent vet), nodig om mijn haver- en tarwezemelen mee te eten.
Zoals de onwaarschijnlijke hoeveelheid tomaten, aubergines, uien, komkommers en courgettes die we hebben verorberd. In de olijfolie, gefrituurd, gebakken, gekookt of geroosterd. In Turkije eten ze die trouwens al bij het ontbijt.
Zoals de enorme temperatuur-, prijs- en kwaliteitsverschillen van onze standaardbestelling: een karaf witte wijn uit de streek.
Zoals de in bijna alle hotels lekkende douchebakken. Zoals de enorme jeugdwerkloosheid. En de koffiehuizen vol pratende en koffiedrinkende mannen. En het aanbod aan mierzoete lekkernijen; we konden er best van afblijven, maar we maakten onderweg wel veel rollen vruchtenmentosjes soldaat.
Zoals het water. Honderden verschillende soorten drinkwater in halveliter flesjes, in prijs variërend van € 0,25 (diep in Turkije) tot € 2,75 (op het marktplein in Praag). Autowaswater in enorme douche-constructies. Sproeiwater om stoffige onverharde wegen vochtig te houden. Warm douchewater dat dikwijls niet die naam verdiende.
Zoals.....
We hebben genoten. Van veel meer dan ik heb kunnen beschrijven.
Als laatste: veel dank aan jullie. Zonder reacties is het schrijven van een blog namelijk maar een saaie bedoening.
Ik sluit af met een in Tjechië op straat gehoorde afscheidswens: Sei gesund!
-
22 April 2012 - 19:11
Lidwien:
Welcome home Joost! -
22 April 2012 - 20:08
Marije:
Fijn! Fijn dat jullie zo'n mooie reis hebben gehad! Maar ook fijn dat ik je morgen op good-old-HP weer even zie en kan spreken! Lfs ook voor A! -
22 April 2012 - 20:28
Till:
Wat heb ik genoten van je verhalen. Gelukkig dat jullie weer heelhuids thuis zijn gekomen na al die avonturen. De Divot duurt nog wel even maar dan zien we elkaar weer. Arie is morgenavond weer thuis uit Belfast, ze hebben op prachtige banen gegolfd en zelfs met redelijk weer. Wij gaan onze reis naar Sicilie op 1 juni beginnen en rijden naar Messina ,pont, en dan hebben we 5 hotels gereserveerd -
23 April 2012 - 05:34
HannekeV:
Hey Joost, ik wil eigenlijk bezwaar aantekenen... ben het er namelijk niet mee eens dat je stopt met de blog. In Nederland zijn ook nog genoeg vlaggetjes..al is het maar op thema...te halen.
Wel fijn dat jullie weer veilig terug zijn van jullie avontuur! Welkom thuis dan ook.
Gr.
Hanneke
-
23 April 2012 - 07:37
Xandokan:
Welkom thuis Joost,
Ik zal de inspirerende blogs missen in de ochtend, het was iedere keer meegenieten in de wetenschap dat jullie een geweldige reis hadden. Fijn dat jullie zonder kleerscheuren weer thuis zijn en dat zoals jullie zullen merken er niet echt veel veranderd is.
Liefs Xandra -
23 April 2012 - 08:29
Fanny:
Lieve Lieden,
welkom thuis allebei en jullie zijn net op tijd terug om het "Catshuisgekrakeel" te kunnen volgen. Het is hier reuze spannend tegenwoordig. De blonde pruik maakt er weer een potje van, hij blijkt weer even betrouwbaar als altijd.
Inmiddels de Turkse premier op bezoek gehad, en Max en Willem een huisje in jullie Griekenland, dus zij kunnen nu ook aan de olijfolie!
De lente heeft zich even aangediend, maar die is inmiddels met de staart tussen de benen vertrokken. De vogels trekken zich er niet veel van aan, die bouwen gewoon verder aan hun nesten.
Het was bijzonder vermakelijk om de reisverslagen te lezen en heb me vaak rot gelachen om jullie bevindingen. Dan te bedenken dat jullie malle avonturen en mooie ervaringen zich toch eigenlijk om de hoek van ons kleine landje bevinden. (effe op de cruisecontrol!)
Geniet van eigen bedstee en gelukkig weer terug op dieet!
Liefs Fanny -
25 April 2012 - 13:51
Bo:
Billy ben het helemaal eens met Hanneke, in NL zijn nog genoeg vlaggetjes te behalen, 30 april, de nieuwe partij van Hero! en alle andere partijen, een beetje politieke blog. Dan in juni het EK, de Tour (ipv Smeets!) en dan de Spelen: dus plak er nog maar een gemakkelijke 4 maanden sabatical aanvast! en dan hebben wij allemaal wat leuks te lezen maar eerst een nieuwe Kindle voor A, ciao -
26 April 2012 - 13:25
Aimee:
Home sweet home! Zelfs offline al gespot, tot gauw met een zonnetje, groets Aimee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
