Beren!
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
19 Mei 2016 | Verenigde Staten, Bartlett
Beren!
Sta je toch even gek te kijken. We logeren in zo'n oud houten hotel met kleine lodges er omheen, in Jackson, hoog in de White Mountains, New Hampshire. Uitzicht op Mount Washington. De verafstgelegen lodge aan de rand van het oplopende bos is de onze. Elandenland, dacht ik,
maar op de tafel in het halletje ligt prominent een geplastificeerd 'Bear Safety Information'-A4tje. En die ligt daar niet voor de kat zijn viool, zegt de receptioniste....
Nou heb ik mijn leven niet bedacht dat ik anders dan in Blijdorp ooit nog eens met beren te maken zou kunnen krijgen....dus toch maar even goed lezen, die Bear Information:
- do not go near to a bear, even if it looks friendly or cute
- never approach a bear when you are holding food
- never get between a bear and her cups
- never get between a bear and a food source
En mòcht ik een beer tegenkomen: niet in het water springen (ze kunnen heel goed zwemmen), niet in een boom klimmen (dat kunnen ze beter dan ik) en niet weghollen (ze lopen veel harder dan ik). Wel: veel lawaai maken en 'back away slowly', maar zonder oogcontact met het beest te maken.
Wat Ontsnappingsplan B is als de betreffende beer doof of slechthorend is wordt er niet bij gezegd.
Mijn geplande stoere wandeltocht van morgenochtend door het dichte bos naar de top van Mount Willard ziet opeens allerlei losse schroeven om zich heen, want stel je nou toch voor, dat.....
Het is nog doodstil als ik de volgende ochtend twintig mijl verderop achter een oud en vervallen treinstationnetje toch maar aan mijn klimtocht begin. Het is nog erg vroeg. Onwillekeurig vraag ik me af, of beren nou dag- of nachtdieren zijn? De klim is steil, veel beekjes met wankele steunstenen, modder om in uit te glijden en restanten van een sneeuwrijke winter. Geen beer te zien, gelukkig. Maar toen er opeens een middelgrote hond uit het bos schoot sloeg mijn hart toch een paar klapjes over. Het er achteraan joggende baasje verontschuldigde zich nog wel, gelukkig.
Het mooie uitzicht op de top is al gauw vergeten als het betrekt, donker wordt, dondert in de verte en hard begint te regenen. Op de weg terug waren de beekjes al beken geworden.
Na de reisblokjes 'stad' en 'kust' zijn we nu aangeland in 'natuur'. Heerlijk, geen drukte, geen industrie, weinig mensen, veel lenteontluikende schoonheid om ons heen (de natuur loot iets achter op Nederland). Morgen naar Stowe, bij de Green Mountains!
Sta je toch even gek te kijken. We logeren in zo'n oud houten hotel met kleine lodges er omheen, in Jackson, hoog in de White Mountains, New Hampshire. Uitzicht op Mount Washington. De verafstgelegen lodge aan de rand van het oplopende bos is de onze. Elandenland, dacht ik,
maar op de tafel in het halletje ligt prominent een geplastificeerd 'Bear Safety Information'-A4tje. En die ligt daar niet voor de kat zijn viool, zegt de receptioniste....
Nou heb ik mijn leven niet bedacht dat ik anders dan in Blijdorp ooit nog eens met beren te maken zou kunnen krijgen....dus toch maar even goed lezen, die Bear Information:
- do not go near to a bear, even if it looks friendly or cute
- never approach a bear when you are holding food
- never get between a bear and her cups
- never get between a bear and a food source
En mòcht ik een beer tegenkomen: niet in het water springen (ze kunnen heel goed zwemmen), niet in een boom klimmen (dat kunnen ze beter dan ik) en niet weghollen (ze lopen veel harder dan ik). Wel: veel lawaai maken en 'back away slowly', maar zonder oogcontact met het beest te maken.
Wat Ontsnappingsplan B is als de betreffende beer doof of slechthorend is wordt er niet bij gezegd.
Mijn geplande stoere wandeltocht van morgenochtend door het dichte bos naar de top van Mount Willard ziet opeens allerlei losse schroeven om zich heen, want stel je nou toch voor, dat.....
Het is nog doodstil als ik de volgende ochtend twintig mijl verderop achter een oud en vervallen treinstationnetje toch maar aan mijn klimtocht begin. Het is nog erg vroeg. Onwillekeurig vraag ik me af, of beren nou dag- of nachtdieren zijn? De klim is steil, veel beekjes met wankele steunstenen, modder om in uit te glijden en restanten van een sneeuwrijke winter. Geen beer te zien, gelukkig. Maar toen er opeens een middelgrote hond uit het bos schoot sloeg mijn hart toch een paar klapjes over. Het er achteraan joggende baasje verontschuldigde zich nog wel, gelukkig.
Het mooie uitzicht op de top is al gauw vergeten als het betrekt, donker wordt, dondert in de verte en hard begint te regenen. Op de weg terug waren de beekjes al beken geworden.
Na de reisblokjes 'stad' en 'kust' zijn we nu aangeland in 'natuur'. Heerlijk, geen drukte, geen industrie, weinig mensen, veel lenteontluikende schoonheid om ons heen (de natuur loot iets achter op Nederland). Morgen naar Stowe, bij de Green Mountains!
-
19 Mei 2016 - 22:32
Carla:
De beer is los! Of is het 'Joost loopt los'? Oppassen hoor, nu was het een hond maar de volgende keer.... -
20 Mei 2016 - 12:59
Xandra:
Hi Joost, mooi verhaal en uit zeer betrouwbare bron kan ik je vertellen dat die beren er ook echt zijn en gewoon los lopen, niets Blijdorp of achter een hek. Toch heel stoer dat je het gedaan hebt, het levert ons in ieder geval weer een mooi verhaal op en met een woest beeld voor ogen, want iedereen kan lezen hoe beeldend je het opschrijft.
-
21 Mei 2016 - 09:53
Inge-Experience Travel:
Wat leuk omschreven! Ben benieuwd hoevaak de bruine beren worden gezien in de regio van Mt. Washington. Nu naar de liefelijke omgeving van de Green Mountains. En als tip voor vandaag & morgen": wel de mooie SH7 route volgen naar Stockbridge. En in Stockbridge zelf het Norman Rockwell museum voor zijn mooie illustraties over het Amerikaanse leven.
Veel reisplezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
