Nee, hè, niet wéér een Kerk!
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
18 Februari 2012 | Spanje, Córdoba
In mijn jeugd werd ik door mijn ouders meegesleept naar en in alles wat maar op een kathedraal léék of een toren dan wel een gebrandschilderd raam had. En dus best eens een kerk zou kùnnen zijn.
Mijn cultuurhistorische vader wist er altijd weer iets bijzonders over te vertellen. Dat heeft mij veel gebracht: nooit geuite bewondering (stel je vóór, zeg: ik was puber!) voor Reims, Parijs, Nancy, Blois en al die heimelijk toch wel erg door mij gewaardeerde bouwwerken.
Ze verbijsterden des te meer als ik me probeerde voor te stellen hoe ze eeuwen geleden die grote blokken kalksteen of torenspitsen naar boven konden krijgen, zonder hijskranen uit de Rotterdamse haven, want die bepaalden mijn voorstelling van hoe je iets van laag naar hoog kon krijgen. Alleen al de gedachte dat je er een decennium over deed om een gebouw neer te zetten!
Mijn kinderen hebben er tijdens onze vacanties generatieklovend en -springend nog veel last van gehad. Hoe goed ik mijn best ook deed, het bleven voor hen oude saaie gebouwen uit tijden waarin er geen Nintendo 64's of Iphones bestonden en dus het leven niet waard was om geleefd te worden.
Vandaag heb ik het centrale heiligdom van Cordoba gedaan. Onwaarschijnlijk. Ontroerend mooi. Nooit eerder ook maar een glimp van gezien of beseft dat zoiets bestond. Een Kathedraaltje IN EEN Moskee. De moskee werd door de Moren gebouwd in de 8e eeuw, later vestigden Ferdinand en Isabel het katholieke geloof in Andalusië, en bouwden hun kerk in de oorspronkelijke moskee zònder die te vernietigen. De Minaret staat IN de kerk (zoals ook al eergisteren in Sevilla de door mij moeizaam beklommen toren het moorse overblijfsel was en bleef, terwijl in later tijd de kerk er tegenaan werd gebouwd). Het ongelooflijke zit er voor mij in, dat de latere geestelijk of wereldlijke heerser de uiting van zijn voorganger liet staan. Waar maak je dat nou nog mee?
Gevolg van dit al: een ongelooflijke symbiose van uitbundige moslim-cultuur met idem katholieke uitingen in één religieus gebouw ter grootte van een half voetbalveld.
Alles paste. Niet alleen qua verhoudingen. Maar ook de Moorse mozaieken, die prima samengingen met de katholieke pronk, pracht en praal.
Ik zal er nooit kerkelijk van worden, maar de bouwwerken waarin geloven werden of worden beleden blijven me boeien en dikwijls ontroeren.
Met Cordoba is een nieuwe herinnering toegevoegd aan een al lange en dierbare reeks.
Zou Vader hier ooit geweest zijn?
Mijn cultuurhistorische vader wist er altijd weer iets bijzonders over te vertellen. Dat heeft mij veel gebracht: nooit geuite bewondering (stel je vóór, zeg: ik was puber!) voor Reims, Parijs, Nancy, Blois en al die heimelijk toch wel erg door mij gewaardeerde bouwwerken.
Ze verbijsterden des te meer als ik me probeerde voor te stellen hoe ze eeuwen geleden die grote blokken kalksteen of torenspitsen naar boven konden krijgen, zonder hijskranen uit de Rotterdamse haven, want die bepaalden mijn voorstelling van hoe je iets van laag naar hoog kon krijgen. Alleen al de gedachte dat je er een decennium over deed om een gebouw neer te zetten!
Mijn kinderen hebben er tijdens onze vacanties generatieklovend en -springend nog veel last van gehad. Hoe goed ik mijn best ook deed, het bleven voor hen oude saaie gebouwen uit tijden waarin er geen Nintendo 64's of Iphones bestonden en dus het leven niet waard was om geleefd te worden.
Vandaag heb ik het centrale heiligdom van Cordoba gedaan. Onwaarschijnlijk. Ontroerend mooi. Nooit eerder ook maar een glimp van gezien of beseft dat zoiets bestond. Een Kathedraaltje IN EEN Moskee. De moskee werd door de Moren gebouwd in de 8e eeuw, later vestigden Ferdinand en Isabel het katholieke geloof in Andalusië, en bouwden hun kerk in de oorspronkelijke moskee zònder die te vernietigen. De Minaret staat IN de kerk (zoals ook al eergisteren in Sevilla de door mij moeizaam beklommen toren het moorse overblijfsel was en bleef, terwijl in later tijd de kerk er tegenaan werd gebouwd). Het ongelooflijke zit er voor mij in, dat de latere geestelijk of wereldlijke heerser de uiting van zijn voorganger liet staan. Waar maak je dat nou nog mee?
Gevolg van dit al: een ongelooflijke symbiose van uitbundige moslim-cultuur met idem katholieke uitingen in één religieus gebouw ter grootte van een half voetbalveld.
Alles paste. Niet alleen qua verhoudingen. Maar ook de Moorse mozaieken, die prima samengingen met de katholieke pronk, pracht en praal.
Ik zal er nooit kerkelijk van worden, maar de bouwwerken waarin geloven werden of worden beleden blijven me boeien en dikwijls ontroeren.
Met Cordoba is een nieuwe herinnering toegevoegd aan een al lange en dierbare reeks.
Zou Vader hier ooit geweest zijn?
-
19 Februari 2012 - 17:13
Jezus:
He, leuk joh! en dat van de man die altijd verklaarde dat reizen onzin was en het thuis juist het beste toeven is...
Zeer herkenbare verhalen, nadat ik afgelopen eind sept/oktober in Spanje reisde met mijn 'kano vriendin' Heather. Omdat we de rivier volgden kwamen we nooit op een snelweg en in de meest verlaten gehuchten, waar de tapa's extra groot en lekker zijn!
Heerlijk dat je dit seizoen met zijn voorjaarswarmte uitkoos om te reizen. Heb je een stoot boeken mee, of is het de kindle? en lees je iets wat daar speelt?
Ik had Hemingway bij me die uitgebried over vissen (wat wij in die kano ook probeerden) en de bullfight, (waar we uit de buurt bleven) schreef.
Wat betreft die oude en nieuwe geloven in 1 gebouw:
You just wait for Istanbul!
Ik kan nog wel eindeloos vertellen over gemeenschappelijke ervaringen, maar Kuil staat hier met thee en we gaan zo naar een concert.
Heb het goed samen en denk maar aan V&M sprokkelend voor de haard. En genieten maar! Liefs vanuit het Engelse. -
20 Februari 2012 - 19:52
Jd:
in welke van die vele franse kathedralen was het, dat je vader, onder de indruk van de immense afmetingen, de legenaderische woorden sprak: 'moetverdoeme, wat een kerk'? -
20 Februari 2012 - 19:55
Till:
Joost, geweldige verhalen. We genieten er van. Cordoba hebben wij zelfs 2 x bezocht omdat ook wij die kerk zeer indrukwekkend vonden. Vandaag vriend Derk gezien tijdens carnaval. We blijven je met veel plezier volgen. -
21 Februari 2012 - 19:37
Wander:
Hohoho poeh nou zeg niet zo snel. Ik heb laatst in Noorwegen zowaar vrijwillig een kerk bezocht om culturig te doen. En daarna direct het lokale kunstmuseum meegepakt. (Waanzinnig lelijke kunst trouwens) Als je niet van die vervelende ouders bij je hebt waarvan het per se moet, dan wordt het direct een stuk interessanter.
HugWa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
