De kop is er af

Niets van wat me beloofd was werd werkelijkheid. Onze koffers waren gezellig met ons meegevlogen (brochure van Cubaanse reisagent: let op, dikwijls komen uw koffers vertraagd aan; neem kleding voor één dag mee in uw handbagage), de immigratie-officer glimlachte haar liefste glimlach, stráálde naar mijn inderdaad onweerstaanbare pasfoto en zei: 'welcome to Cuba, sir. Enjoy your stay' (brochure: reken er op dat de immigratie-procedure één tot drie uur kan duren), ik hoefde géén in het engels opgestelde zorg- en reisverzekeringsbewijzen te overhandigen, noch een returnticket KLM (brochure: zorg dat u deze bescheiden binnen handbereik hebt, anders moet u ter plekke verzekeringen gaan betalen). De koffers waren er binnen vijf minuten.
Niets van wat me beloofd was werd werkelijkheid. De allereerste Cubaan die we daarna zagen droeg een bordje met 'Mr. Hillen' er op en sprak vloeiend engels en zeer verstaanbaar spaans. Hij heet Raúl, is jong, modern, ambitieus, 27 jaar oud, heeft een universitaire studie 'foreign languages' (engels en italiaans) achter de rug, leerde het gidsen
van zijn moeder en heeft overal een oplossing voor. Een intelligente jongen, die 17 dagen onze gids zal zijn: we verheugen ons daar op.

Nee, ook het mooie weer was er niet. Even. Hozende regen in een kleine 30 graden. Alsof je met je kleren aan onder de douche stond. Na tien minuten was het plotseling droog. Het wisselen van euros in de speciale munt voor toeristen (de CUC, de convertible peso) duurde ook al niet lang; ik werd niet afgezet, anders dan door de taxi bij ons hotel. Het inchecken werd supersnel geregeld door de gids, de kamer was uitstekend. Er zaten wèl ramen in en er was wèl warm water.

Ik weet nu al dat het een intensieve reis gaat worden. Onderwerpen voor onderzoek en discussie te over: bijvoorbeeld het duale monetaire systeem, of: hoe gaat dit land zich verder ontwikkelen? Krijgt de jeugd een kans? Hoe houdt zij de verworvenheden van de revolutie overeind? (iedereen wordt tot 15 jaar gratis en verplicht en daarna -indien geschikt- via een systeem van beurzen gratis nog hoger opgeleid, iedere 18-jarige heeft drie jaar sociale dienstplicht, de gezondheidszorg is uitstekend en gratis en het is hier veilig op -maar ook in 020 voorkomende- wat kleine criminaliteit na).

En ik ben erg blij een mondje spaans te hebben leren spreken. Het contact met de bevolking verloopt daardoor moeiteloos en gaat gepaard met veel fysiek contact: schouderkloppen, kneepjes in arm, hugs. Ik ben helaas ook een beter target voor krantverkopers en dat soort lui. Maar gezellig is het zeker!
En voor de vintage autoliefhebbers: inderdaad rijden hier fantastische
oude amerikaanse bakbeesten rond. De een nog aftandser dan de ander, rookwalmen van diesel de verder best schone lucht in blazend. Wat ik niet wist, is dat de motoren dikwijls een stuk jonger zijn dan de carosserie. Onze citytripochtend ging in zo'n oud ding uit de dertiger jaren, maar de motor bleek een Hyundai 1994 te zijn....

Laat ik het zo samenvatten: ik ben nu al helemaal blij met Cuba!

Tot later