Laag seizoen, hoge toren
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
16 Februari 2012 | Spanje, Sevilla
Is het nou leuk om in februari in Zuid Europa rond te trekken, dan wel op een eenzame berg in een vakantiehuisje te bivakkeren? Volmondig 'ja', maar het zou niet eerlijk zijn om de paar nadelen onbesproken te laten.
Neem nou ons huisje van deze week. Weliswaar zijn de dagen met 14 graden zonovergoten en met een jas aan prima te doen, vanaf een uur of zes in de middag wordt het wel snel koud. De electrische radiator-verwarming deed er twee dagen over om binnen alles een béétje draaglijk te krijgen; tijd dus voor de open haard. Terug naar de ijstijd, dus ik als holbewoner 's morgens hout verzamelen voor het vuur van die avond. En ik ben lui, dus begin ik met het hout dat vlakbij ons huis ligt. Gevolg is, dat ik inmiddels barre tochten naar alle hoeken en gaten van ons territoriumpje moet ondernemen om nog voldoende stronkjes en sprietjes te vinden. Annebeth zit als een kasteelvrouw voor de haard: houtje-touwtje jas om de schouders, want zo'n haardvuur verwarmt je alleen van voren. Dat wisten we nog uit de kastelenverhalen van onze ouders.
Niet te laat onder de wol, want dáár is het pas echt warm.
De Horeca. Ongeveer 70 procent is in dit laagseizoen gesloten. Niks erg, want met die overige 30 procent komen we ook wel aan ons natje en droogje. We zijn regelmatig de enige gasten, en dat voelt hooguit wel eens wat ongemakkelijk. Voordeel is wel, dat iedere Horecaffer buitengewoon blij is als je je neus om zijn deur steekt. Nadeel daarvan is dan weer dat je het niet in je hoofd haalt weer te vertrekken als de sfeer je niet aanstaat.
Het verkeer. Geen toerist op de weg te zien, geen locals ook, trouwens. Leeg, leeg, leeg: dat zijn de autowegen, ook de kustweg tussen Gibraltar en Malaga was vrijwel uitgestorven. Gibraltar zelf (het eigenlijke startpunt van onze trip naar Istanbul) was wel druk. Daarom volstonden we met een bewonderende blik van beneden naar boven, in plaats van andersom. Wel een knots van een rots, zeg!
Dan vandaag in Sevilla. Verrukkellijk weer (18 graden, zonder jas buiten op terrasjes!). Ook hier is het goed merkbaar dat het seizoen nog moet beginnen. Binnen tien minuten waren we als toerist ontmaskerd (ja, duûh) en door tien aanbieders-van-tissues-bij-stoplichten, een schoenpoetser, twee handlezeressen, een hunkerende living statue, twee straatmuzikanten en de nodige bedelaars besprongen, hopend op de eerste muntjes..
Een aanbevelertje, trouwens, dat Sevilla. Vooral de kathedraal was adembenemend, net zoals de beklimming van de toren trouwens, ik telde 260 stappen maar werd dan ook beloond met een prachtig uitzicht over de stad. Annebeth wil met haar cultuurhistorische cursussen hier graag nog eens heen.
Dankzij hulp van whizzfriend Isold kan ik nu zelfs foto's plaatsen! Gekker moet het niet worden! Hieronder de rots, een doorkijkje in de stad en het uitzicht vanaf de toren. En een blik op het terrasje, waar ik na de afdaling mezelf beloonde met een koel drankje.
Probleem van de dag: mijn tarwezemelen zijn op, en ik weet niet wat het spaanse woord daarvoor is.
Geniet van waar jullie mee bezig zijn, dan doen wij hetzelfde.
Neem nou ons huisje van deze week. Weliswaar zijn de dagen met 14 graden zonovergoten en met een jas aan prima te doen, vanaf een uur of zes in de middag wordt het wel snel koud. De electrische radiator-verwarming deed er twee dagen over om binnen alles een béétje draaglijk te krijgen; tijd dus voor de open haard. Terug naar de ijstijd, dus ik als holbewoner 's morgens hout verzamelen voor het vuur van die avond. En ik ben lui, dus begin ik met het hout dat vlakbij ons huis ligt. Gevolg is, dat ik inmiddels barre tochten naar alle hoeken en gaten van ons territoriumpje moet ondernemen om nog voldoende stronkjes en sprietjes te vinden. Annebeth zit als een kasteelvrouw voor de haard: houtje-touwtje jas om de schouders, want zo'n haardvuur verwarmt je alleen van voren. Dat wisten we nog uit de kastelenverhalen van onze ouders.
Niet te laat onder de wol, want dáár is het pas echt warm.
De Horeca. Ongeveer 70 procent is in dit laagseizoen gesloten. Niks erg, want met die overige 30 procent komen we ook wel aan ons natje en droogje. We zijn regelmatig de enige gasten, en dat voelt hooguit wel eens wat ongemakkelijk. Voordeel is wel, dat iedere Horecaffer buitengewoon blij is als je je neus om zijn deur steekt. Nadeel daarvan is dan weer dat je het niet in je hoofd haalt weer te vertrekken als de sfeer je niet aanstaat.
Het verkeer. Geen toerist op de weg te zien, geen locals ook, trouwens. Leeg, leeg, leeg: dat zijn de autowegen, ook de kustweg tussen Gibraltar en Malaga was vrijwel uitgestorven. Gibraltar zelf (het eigenlijke startpunt van onze trip naar Istanbul) was wel druk. Daarom volstonden we met een bewonderende blik van beneden naar boven, in plaats van andersom. Wel een knots van een rots, zeg!
Dan vandaag in Sevilla. Verrukkellijk weer (18 graden, zonder jas buiten op terrasjes!). Ook hier is het goed merkbaar dat het seizoen nog moet beginnen. Binnen tien minuten waren we als toerist ontmaskerd (ja, duûh) en door tien aanbieders-van-tissues-bij-stoplichten, een schoenpoetser, twee handlezeressen, een hunkerende living statue, twee straatmuzikanten en de nodige bedelaars besprongen, hopend op de eerste muntjes..
Een aanbevelertje, trouwens, dat Sevilla. Vooral de kathedraal was adembenemend, net zoals de beklimming van de toren trouwens, ik telde 260 stappen maar werd dan ook beloond met een prachtig uitzicht over de stad. Annebeth wil met haar cultuurhistorische cursussen hier graag nog eens heen.
Dankzij hulp van whizzfriend Isold kan ik nu zelfs foto's plaatsen! Gekker moet het niet worden! Hieronder de rots, een doorkijkje in de stad en het uitzicht vanaf de toren. En een blik op het terrasje, waar ik na de afdaling mezelf beloonde met een koel drankje.
Probleem van de dag: mijn tarwezemelen zijn op, en ik weet niet wat het spaanse woord daarvoor is.
Geniet van waar jullie mee bezig zijn, dan doen wij hetzelfde.
-
16 Februari 2012 - 20:54
Naomi:
He die Joost
als je kunt bloggen en foto's plaatsen kun je toch ook wel googlen zou je denken...... dan kom je op vertalen.nu en blijkt dat tarwezemelen 'salvado de trigo' is in het Spaans.......
maar goed, zo leer ik ook weer wat, je kunt nooit weten waar het goed voor is ;-)
ik blijf jou en je 'gouden pen' volgen, om van de verhalen (en vooral ook de manier waarop ze geschreven zijn) te genieten. Dus als je nog eens wat te googlen hebt.....
-
16 Februari 2012 - 21:53
Isold:
Nu alleen nog mensen op de foto's als bewijs dat je niet vanaf de zolderkamer in Bussum mooie verhalen schrijft... -
17 Februari 2012 - 05:06
Jd:
probeer
(nadat je in de winkel je vluchtweg hebt bepaald en geïnspecteerd, want het klinkt mij als een onbeschoft grof scheldwoord in de oren. -
17 Februari 2012 - 08:50
Xandra:
Gut, al die nadelen, je zou bijna denken dat je het niets vindt. Gelukkig weten we beter, hoewel lui wil je natuurlijk wel graag bekend staan als de edele ridder die de kasteelvrouwe weet te redden en te veroveren. Kansen genoeg dus.
Liefs
Xan -
17 Februari 2012 - 09:56
Dio:
Probeer een Mercadona winkel voor de salvado de trigo, het kan echter zijn dat ze alleen salvado de avena (=haver) verkopen.
Ohh, en bij het zoeken naar een restaurant, houd wel rekening met de spaanse etenstijden: hoofdmaaltijd vanaf ´s middags 2 uur, avondhap ´s avonds vanaf 8 uur of later. Veel restaurants gaan alleen ´s middags open. Best value for money is een Menu del Dia (8-15 Euro).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
