Treinen en Carla

Op Sardinië. Zaterdag, Cagliari. Bloesjesdag, want > 20 graden. Maar nee hoor, de Italianen houden hun ijsmutsen op, de sjaals om en de wintersportjacks aan. Ook de  meewarige blikken naar die gek-met-alleen-een trui-aan blijven.
Ik blogde al vanuit Zuid Spanje dat ik graag de omgeving mag proeven. Dat doe ik vaak via een bezoek aan de lokale markt, maar het maken van een treinreis heeft hetzelfde effect.
Dus óp naar Cagliari CS. Nou ja, CS: alles heeft hier zijn bescheiden maat. Er vertrekt maar één trein per uur. Aldaar in the blind een kaartje gekocht voor de stoptrein naar Oristano, een plaats middenop het eiland, anderhalf uur sporen verderop. Euro 13,50. 
Mooie moderne trein, in Sardijns formaat. Klein dus, of liever: kort. Twee wagons, lijkt op een Randstad Rail of zo'n modern metrostel, want meer is hier niet nodig met maar 1,65 mio inwoners. Meteen discussie met de conducteur, want ik had dan wel een kaartje gekocht, maar niet afgestempeld in de automaat. In mijn tijd deden de conducteurs dat zelf nog.....
Met mijn oude ikkenietesnappeikkedommemaartoggewellelieve-techniek kwam alles natuurlijk goed.
We stopten bij ieder dorpje, oostbloktractor of schaap. En nou, dat wil wel hier: wàt een boel schapen. Heremetijd wat een schapen. Volgens mij wonen hier meer schapen dan mensen. Geen koe te zien, geen paard, geen ezel, alleen maar schapen. Waar je ook maar kijkt. Nou goed dan, ook een paar witte reigers en flamingo's.
Het spoor volgde de vlakke verticale as over het eiland; aan de kust is het rots, ruig en -zo hadden we eerder al verkend- treinonmogelijk. Veel studenten aan boord, op weg naar huis, de was doen. En een jolig jongens B-voetbalteam op weg naar Oristano uit, altijd lastig.
Osmani-Decimomannu-Villasor-Serramanna-Sammassi-Santuri-S Gaviono-Uras Mogoro-Marrubia-Oristano lees ik terug in het handige opschrijfboekje dat ik van Carla meekreeg. Droog, dor en arm. Veel Lucky Luke-achtige cacteëen, die in bijgeknipte en -geschoren vorm dienen als afrastering van schapenweitjes, landbouwgrondjes, armetierige olijfgaardjes en voor lijfsbehoud knokkende mandarijn- en sinaasappelboompjes. Weinig mensen buiten, wat golfplaten schuilhutjes. Geen druppel vocht, wel oerlelijke watertorens in ieder dorp. Wat zàl het hier warm en stoffig zijn, 's zomers. Vlak voor Oristano: water! Een heus meertje. Met wat kassen er omheen.
Op het eindstation net tijd voor twee kopjes koffie, dan terug met de 'Intercity' (zie foto's hieronder). Ouwe troep van jaren '50 en '60', Diesel of zoiets, en van die Bergland Express-wagons met hele hoge op- en afstappen. Bij de stationnetjes neemt iedereen alle tijd om alles boven de 70 jaar er in of er uit te tillen, want die stap is veel te hoog voor de kleine Sardijnen. De eerste klas puilt uit van de deelnemers aan het Machinisten- en Conducteurscongres van de Sardijnse Spoorwegen. Ze zijn duidelijk een dagje uit. Personeelsfeestje of zo? Dit alles onder de regie van onze wèl dienstdoende vrouwelijke conducteur, die me alweer aan Carla doet denken: vrolijk gezicht, vriendelijk woord voor iedereen, slank, super gekleed (prachtig gesneden donkerblauw uniformjasje met wijnrode revers en gouden bies, eigen trendy spijkerbroek er onder, witte sokken, zwarte stevige lakschoenen met mooi metaalbeslag) en zeer behulpzaam. Ze kent iedereen en iedereen kent haar, dus een praatje is veel belangrijker dan de dienstregeling. Wat haar helemaal top maakt is een groen sjaaltje dat ze in haar hand houdt en gebruikt als vertrekfluitje, er vrolijk mee zwaaiend naar de machinist die dit alles helemaal niet nodig heeft, ruim binnen spreekafstand zit en óók wel doorheeft dat er niemand instapt. Deze intercity is met twee wagons dan ook wel klaar (en nog behoorlijk leeg ook). Tot mijn verbazing komen we tien minuten te vroeg weer terug in Cagliari. De ook meereizende lokale Mart Smeets (dik en noorse trui aan, vandaar) vraagt aan mij of dit Centraal is. 'Si', antwoord ik in vloeiend italiaans, want ik maak al behoorlijk vorderingen. Vanavond alweer wat leuks, want dan vertrekt onze boot naar Palermo, Sicilië..