Laatste

We hadden het voorrecht om vier weken door India te reizen. Dit land biedt je zoveel prachtige maar onwaarschijnlijke uitvergrotingen van de ‘schaal der dingen’ die we in Nederland gewend zijn, dat ze je aandacht totaal opslokken, Soestdijk doen vergeten en West-Europa heel ver weg laten zijn.
Het drukke programma liet mijn digitale dagbladen de eerste twee weken dikwijls ongelezen. Zo miste ik het hoge tempo waarmee het corona-virus begin maart om zich heen greep. Het openbare leven hier ging gewoon door, India besteedde er niet veel aandacht aan.

Totdat. Toen een kleine twee weken geleden de WHO Europa aanwees als het epicentrum van de coronabesmetting zagen en voelden we snel de eerste effecten daarvan: Bhutan sloot de grenzen, India kondigde inreisbeperkingen voor europese reizigers aan, het groepstoerisme viel daardoor binnen een paar dagen helemaal stil, hotels en retaurants waren dus leeg, evenementen gesloten en gidsen werkeloos. We waren vaak de enige twee witte mensen op straat, in het hotel of in het restaurant. En we kwamen uit Europa....de reserve jegens ons nam voelbaar toe, zonder overigens ooit echt onaangenaam te worden.

We hebben ons regelmatig afgevraagd hoe ze hier ooit ‘flatten the curve’-maatregelen kunnen doorvoeren.
In de miljoenensteden is er domweg te weinig ruimte om iedereen op anderhalve meter van elkaar te laten leven.
Pinnen of ‘cashless’ bestaat hier helemaal niet, alle betalingen gaan met vieze vodjes bankpapier. Warenhuizen met gedoseerde entree van klanten? Een warenhuis heet hier een markt, waar het krioelt van klanten, verkopers, vliegen, handelswaar, koeien, stront, honden en -afhankelijk van het seizoen- modder of stof.
Quarantaine of lockdown door thuisblijven? Een geschatte vijf procent van de totale bevolking (1500 mio inwoners) hééft helemaal geen huis. In grote delen van India wordt het in de komende maanden meer dan 45 graden. En dan binnen blijven?
Vandaag, zondag, ‘test’ de regering een landelijke lockdown. Iedereen moet tussen 7 uur ‘s ochtends en 9-uur ‘s avonds thuisblijven....het leger handhaaft, en dat zijn hier geen Bromsnor- of Oom Agent-achtige types!
Wij zitten dus de hele dag opgesloten in het uitstekende Holiday Inn bij de luchthaven. Onze dagelijkse wandeling voert ons -niet erg inspirerend en over de dag verspreid- veertig keer langs de deuren van kamernummers 401 tot en met 450.
Het kan nog minder inspirerend: de restaurants en de bar zijn dicht! We lezen wel alle achterstallige kranten en spellen nu.nl, twitter en nos.nl. Van die berichtgeving worden we ook niet veel vrolijker, trouwens.

Vannacht om half vier vliegen we volgens planning per KLM terug naar Schiphol. We zijn benieuwd hoe we Nederland na vier heftige weken, daar en hier, zullen aantreffen!