Leedblogje
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
22 December 2014 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Dit wordt een listig en lastig blogje. Omdat het over 'vergelijkbaar leed' gaat, en dat bestaat nou eenmaal niet. En trouwens, wie zou ik dan wel zijn om het ene leed af te zetten tegen het andere? Toch waag ik een poging. Ik kan namelijk geen ander vertrekpunt verzinnen om tot mijn positieve slotgedachten te komen.....
'Geboren' Rotterdammer werd ik in 1951, 'getogen' in de jaren er na, tot 1990.
Het bombardement op het centrum van Rotterdam van mei 1940 lag dus niet zó ver in de geschiedenis. De foto's van de in puin gegooide binnenstad heb ik vaak bekeken, net zoals de puingeruimde plaatjes met nog een páár prominente gebouwen overeind. Later werden de foto's en filmpjes ingevuld met mensen, die puin opruimden. Nog later begreep ik een heel klein beetje wat het bombardement voor die mensen moet hebben betekend. In mijn jeugd 'deden' we er op 18 mei in de lagere school zelfs ieder jaar iets aan. 'Herbouwdag', aarzelt mijn slechte geheugen?
Vandaag en gisteren liepen we door het troosteloze centrum van Christchurch (ong 350.000 inwoners). De aardbeving van februari 2011 had alles in puin gelegd. De binnenstad is nu opgeruimd, op een aantal nog overeind staande, maar nog te slopen leegstand na. Grote lege 'vlaktes', ondergelopen parkeergarages, met hekken afgezette gebouwen, een deels in puin liggende kathedraal. De wind heeft vrij spel en stuift vervaarlijk. Het is op veel plaatsen van het oude centrum leeg en stil. Wat een doffe, stoffige ellende. Zo moet Rotterdam er dus ook hebben uitgezien.
Het museum 'Quake' vertelt het verhaal over de schuivende aardplaten en de vele bevingen die deze streken al eerder troffen (en nog steeds, vrijwel wekelijks! Ook terwijl wij er zijn, alleen we merken het niet, zo zwak zijn ze).
De bewegende beelden over de beving van 2011 zijn van vaste beveiligingscamera's: zó ziet 'als een kaartenhuis in elkaar storten' er dus uit. Met man en muis er in. Ook drones leveren beelden: daarmee kon in de half ingestorte kathedraal worden gekeken of de dragende pilaren nog intact waren.
De tentoonstelling wijdt veel aandacht aan lokale en geïmproviseerde hulpverlening. Helemaal passend bij de cultuur van dit land: duizenden boeren kwamen met hun zware materieel aanrijden ('Farmy's Army') om te helpen, hun vrouwen deden de catering; studenten kwamen van overal en nergens om stenen weg te scheppen.
De riolering was gescheurd en onbruikbaar: in allerlei hokjes en hoekjes werden primitieve wc's aangelegd. Er was twee maanden lang geen drinkwater. Wegen waren niet begaanbaar, dus alles wat in dit land kon vliegen (en dat is nogal wat) werd door hun piloten ingezet om evacuaties of bevoorrading op gang te krijgen en te houden.
Maar we liepen ook door een geimproviseerd nieuw centrumpje van Christchurch: tientallen opengewerkte zeecontainers met glazen wanden; daarin winkeltjes, heel veel horeca, pubs, bankkantoortjes. Het was er op maandagochtend onwaarschijnlijk druk en geweldig gezellig. Vrolijk gekleurde bankjes er omheen, jong en oud straalt er trots en vastberadenheid uit: wij gaan onze stad mooier maken dan hij was en we beginnen híer! Prachtig, gezellig en zeer inspirerend. O ja, en er is ook één nieuw warenhuis geopend.
Nu begrijpen we pas goed, waarom de een paar weken geleden ontmoete londense jonge arts zo enthousiast was over deze stad, waar ze afgelopen 14 maanden had gewerkt. Het is letterlijk een puinhoop, zei ze, maar wat zíjn de mensen er solidair en gefocust op een nieuwe toekomst van hun stad. Zij gaat zeker terug om er weer onderdeel van te zijn.
Toen we vanmorgen vroeg over een van de nog te bebouwen puinvlaktes liepen schoot een droevige Christchurcher ons ongevraagd aan en wees om zich heen: dàt gaat nog tegen de vlakte, en daar, en daar. De grote bedrijven zijn vertrokken, die komen niet meer terug. Hun gebouwen worden gesloopt. Het was zo'n mooie stad, mijnheer. Het is vreselijk.
Nee, voor het móói hoef je voorlopig niet naar Christchurch. Voor een boeiend verhaal-met-èchte herbouw om je heen zeker wel. En natuurlijk voor het leukste containerpleintje dat ik ooit op maandagochtend zag.
Het leed van het puin blijft wat het is, maar het vastberaden optimisme is prachtig om te zien.
Ik hoop dat ze het volhouden, en dat er middelen beschikbaar blijven. Dan wordt Christchurch misschien nog wel eens concurrent van Rotterdam in de top tien van het recentelijk gepubliceerde lijstje 'voor een bezoek meest aanbevolen steden in de wereld'....
Nou heeft dit stukje bijna iets van een echte Kerstblog gekregen....nou ja, dat moet dan maar. We hebben in ieder geval onze zomerse kerstfoto bijgevoegd
'Geboren' Rotterdammer werd ik in 1951, 'getogen' in de jaren er na, tot 1990.
Het bombardement op het centrum van Rotterdam van mei 1940 lag dus niet zó ver in de geschiedenis. De foto's van de in puin gegooide binnenstad heb ik vaak bekeken, net zoals de puingeruimde plaatjes met nog een páár prominente gebouwen overeind. Later werden de foto's en filmpjes ingevuld met mensen, die puin opruimden. Nog later begreep ik een heel klein beetje wat het bombardement voor die mensen moet hebben betekend. In mijn jeugd 'deden' we er op 18 mei in de lagere school zelfs ieder jaar iets aan. 'Herbouwdag', aarzelt mijn slechte geheugen?
Vandaag en gisteren liepen we door het troosteloze centrum van Christchurch (ong 350.000 inwoners). De aardbeving van februari 2011 had alles in puin gelegd. De binnenstad is nu opgeruimd, op een aantal nog overeind staande, maar nog te slopen leegstand na. Grote lege 'vlaktes', ondergelopen parkeergarages, met hekken afgezette gebouwen, een deels in puin liggende kathedraal. De wind heeft vrij spel en stuift vervaarlijk. Het is op veel plaatsen van het oude centrum leeg en stil. Wat een doffe, stoffige ellende. Zo moet Rotterdam er dus ook hebben uitgezien.
Het museum 'Quake' vertelt het verhaal over de schuivende aardplaten en de vele bevingen die deze streken al eerder troffen (en nog steeds, vrijwel wekelijks! Ook terwijl wij er zijn, alleen we merken het niet, zo zwak zijn ze).
De bewegende beelden over de beving van 2011 zijn van vaste beveiligingscamera's: zó ziet 'als een kaartenhuis in elkaar storten' er dus uit. Met man en muis er in. Ook drones leveren beelden: daarmee kon in de half ingestorte kathedraal worden gekeken of de dragende pilaren nog intact waren.
De tentoonstelling wijdt veel aandacht aan lokale en geïmproviseerde hulpverlening. Helemaal passend bij de cultuur van dit land: duizenden boeren kwamen met hun zware materieel aanrijden ('Farmy's Army') om te helpen, hun vrouwen deden de catering; studenten kwamen van overal en nergens om stenen weg te scheppen.
De riolering was gescheurd en onbruikbaar: in allerlei hokjes en hoekjes werden primitieve wc's aangelegd. Er was twee maanden lang geen drinkwater. Wegen waren niet begaanbaar, dus alles wat in dit land kon vliegen (en dat is nogal wat) werd door hun piloten ingezet om evacuaties of bevoorrading op gang te krijgen en te houden.
Maar we liepen ook door een geimproviseerd nieuw centrumpje van Christchurch: tientallen opengewerkte zeecontainers met glazen wanden; daarin winkeltjes, heel veel horeca, pubs, bankkantoortjes. Het was er op maandagochtend onwaarschijnlijk druk en geweldig gezellig. Vrolijk gekleurde bankjes er omheen, jong en oud straalt er trots en vastberadenheid uit: wij gaan onze stad mooier maken dan hij was en we beginnen híer! Prachtig, gezellig en zeer inspirerend. O ja, en er is ook één nieuw warenhuis geopend.
Nu begrijpen we pas goed, waarom de een paar weken geleden ontmoete londense jonge arts zo enthousiast was over deze stad, waar ze afgelopen 14 maanden had gewerkt. Het is letterlijk een puinhoop, zei ze, maar wat zíjn de mensen er solidair en gefocust op een nieuwe toekomst van hun stad. Zij gaat zeker terug om er weer onderdeel van te zijn.
Toen we vanmorgen vroeg over een van de nog te bebouwen puinvlaktes liepen schoot een droevige Christchurcher ons ongevraagd aan en wees om zich heen: dàt gaat nog tegen de vlakte, en daar, en daar. De grote bedrijven zijn vertrokken, die komen niet meer terug. Hun gebouwen worden gesloopt. Het was zo'n mooie stad, mijnheer. Het is vreselijk.
Nee, voor het móói hoef je voorlopig niet naar Christchurch. Voor een boeiend verhaal-met-èchte herbouw om je heen zeker wel. En natuurlijk voor het leukste containerpleintje dat ik ooit op maandagochtend zag.
Het leed van het puin blijft wat het is, maar het vastberaden optimisme is prachtig om te zien.
Ik hoop dat ze het volhouden, en dat er middelen beschikbaar blijven. Dan wordt Christchurch misschien nog wel eens concurrent van Rotterdam in de top tien van het recentelijk gepubliceerde lijstje 'voor een bezoek meest aanbevolen steden in de wereld'....
Nou heeft dit stukje bijna iets van een echte Kerstblog gekregen....nou ja, dat moet dan maar. We hebben in ieder geval onze zomerse kerstfoto bijgevoegd
-
22 December 2014 - 07:27
Je Zus:
Tjee, wat een beelden... Heerlijk om over positieviteit te lezen. Ben je ooit in Dresden geweest?
Ik was daar jaaaaren terug ( toen ik de Bunzla Potters business op ging zetten) en trof een functionerende stad met een in elkaar gedonderde (zwaar bombardement) kerk. Alle oude blokken steen lagen nog als een in elkaar geknalde bouwdoos verspreid op straat in het centrum en hadden ( Duits) een nummer gekregen. Op de hoek van elke straat ( ik overdrijf niet) waren hokjes waar je een horloge kon kopen waar een heel klein stukje steen van de kerk op de wijzerplaat was bevestigd. Opbrengst ging volledig naar de kerk restauratie. Een druppel op een gloeiende plaat, maar toch. Het leefde daar als een gek. Ze zouden en moesten hun oude kerk terug in het centrum van hun verwoeste (wraakactie na bombardement van Coventry) terug. Op de muur van een gedeelte wat nog overeind stond werden 's avonds films uit de oude doos vertoond en zag je de trammetjes met Duitse schonen à la Duitse lerares Beersma (Help!) rijden door de eens zo florerende en prachtige stad.
Het doet je allemaal beseffen wat een stad eigenlijk is. Al zijn het containers met glas, als de sfeer goed is kan het niet stuk. En hier en daar een boom doet ook wonderen!
Geniet er nog van
Je zus -
22 December 2014 - 09:25
Sander:
Hoi Joost,
Over vier dagen is het tien jaar geleden dat een tzunami 230.000 mensen doodde en een ongelooflijke ravage aanrichtte op vele plekken waarbij de beelden van phuket ons wellicht het helderse voor de geest staan. Vandaag is ook daar nog niet alles in orde maar in 2006 stierf niemand doordat het inmiddels waardevol geachte tzunami alarm systeem goed werkte en India kon behoeden voor een humanitaire ramp. Uit een ramp komt vaak ook iets goeds voort al was het maar het besef dit......nooit meer. -
22 December 2014 - 12:16
Carla:
Indrukwekkend verhaal Joost. Er gebeurt een ramp, waar dan ook ter wereld, je zegt och en wee, en gaat weer door waar je mee bezig was. Je denkt er niet bij na dat het weer 'opgebouwd' moet worden.... Nog veel plezier xxx -
22 December 2014 - 12:16
Carla:
Indrukwekkend verhaal Joost. Er gebeurt een ramp, waar dan ook ter wereld, je zegt och en wee, en gaat weer door waar je mee bezig was. Je denkt er niet bij na dat het weer 'opgebouwd' moet worden.... Nog veel plezier xxx -
22 December 2014 - 12:16
Carla:
Indrukwekkend verhaal Joost. Er gebeurt een ramp, waar dan ook ter wereld, je zegt och en wee, en gaat weer door waar je mee bezig was. Je denkt er niet bij na dat het weer 'opgebouwd' moet worden.... Nog veel plezier xxx -
22 December 2014 - 15:20
Fanny :
Heel mooi verbonden, het verleden met het heden door het heden te beleven, weer terug naar het verleden. Het besef dat we door al die fase's en gebeurtenissen heen leven van generatie op generatie. Wij nietige mieren op deze enorme aardkloot. Mooi om dat in het ecchies te gaan meemaken en ondervinden! Wij heffen het glas op jullie met de kerst!
En opdat de mensheid misschien toch ooit met piepkleine stapjes een stukje vooruit zal komen.
liefs voor jullie beiden! -
23 December 2014 - 14:32
Lidwien:
Ha Joost,
Afgelopen jaar heb ik uitgebreid gesproken met de verantwoordelijke binnen de overheid daar voor het (her)verzekeringsbeleid en dus ook financiering van de 'wederopbouw'. Ook verzekeringstechnisch een zeer interessante (en impactvolle) gebeurtenis. Maar dat valt natuurlijk in het niets bij het menselijk leed....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
