Tui or not Tui

Toen James Cook rond 1770 Nieuw-Zeeland ontdekte noteerde hij in zijn logboek dat 'het geluid van duizenden vogels ieder gesprek onmogelijk maakte'. Meer dan vijftienhonderd soorten flierden en floten in de bossen en regenwouden. Dankzij de mens was in 2000 'the Sound of Silence' inmiddels alleenheerser geworden.
Onze FjordCruise-Skipper legde uit dat de Settlers tot dan toe afwezige ratten, wezels en possums (prachtige beesten, zachte vacht, mooie pluimstaart) importeerden. Dit had een vernietigend effect op de vogelstand. Possums zijn trouwens streng beschermd in Australië, en evenzo gehaat in hun buurland. Gek hoor. Een goede Possum is een dode Possum, zeggen ze hier.

Honderden vogelsoorten verdwenen, omdat ze niet op konden tegen de eierenroof en de jacht op hun weerloze jongen. Ik ben niet zo'n vogelaar hoor, noch een vogelspotter. Maar een vogelluisteraar ben ik wel. Mijn favoriet hier is de Tui (spreek uit: toe-ie). Hij probeert de André van Duin onder zijn collega's te zijn: hij imiteert als de bèste. En fluit met een prachtig diepe keelklank, heeft talloze noten op zijn zang en, wat ik dus dolkomisch vind, hij vergist zich voortdurend. Dan begint hij vol bravoure aan een deuntje en halverwege verslikt hij zich of weet geeoon niet meer hoe het nou ook al weer verder moest. En dan begint hij gewoon opnieuw, met dezelfde bravoure en hetzelfde resultaat. En opnieuw, en opnieuw. Het is buitengewoon vermakelijk.

Inmiddels wordt er massaal gejaagd op de vogelmoordenaars. Overal staan vallen opgesteld ( voor € 65 ben je sponsor van zo'n ding) en er wordt stevig met gif gewerkt. En het heeft resultaat, zeggen ze. Iedere Nieuw Zeelander wil die natuur uit James Cook z'n tijd terug.

Waarom ik dit vertel? Omdat we nu op het doodstille en vrijwel autoloze Stewart Island zitten en morgen daarvandaan een watertaxi naar Ulva Island nemen. Daar kunnen we drie uur vrij rondlopen. Zuidelijker kunnen we deze reis niet komen. Ulva is als enig afgezonderd stukje land altijd rat-, wezel- en possumvrij gebleven. Daar is de natuur nog zoals die in 1770 geklonken moet hebben. 'Een enorme volière, maar dan zonder gaas er omheen' noemde een eerdere bezoeker het.
En Ulva zelf zegt: 'bij ons kun je horen en zien hoe Nieuw Zeeland was, en hoe het weer moet worden'. Er zijn mij ook veel Tui's beloofd, dus mijn morgen is al goed.

En oh ja, die Overnight Cruise op Doubtfull Sound was een spróókje: ik noem alleen maar de scholen dolfijnen die van achter naar voor onder onze boot doorschoten, het Kayakken in een onwaarschijnlijk stille fjord, omgeven door groen en het vangen van vis (en het legen van kreeftenkooien) voor eigen consumptie enkele uren later. Wauw. Zie enkele foto's.