Rare beelden

Bij toeval stap ik Kowloon Park binnen. Midden in 'onze' wijk, maar een 'verdieping' hoger dan het shoppende gekrioel in de taxi- en busbevolkte winkelstraten. Meteen serene rust, slechts verstoord door honderden kwetterende Filippijnse meiden en -dames.
Au pairs, begreep ik van nicht J. Massaal hier aan het werk? Ze oefenen dansjes en zingen meerstemmig liedjes. Of hangen en praten alleen maar. Stukje verderop: een hòrde flamingo's, ook al snaterend.

Loop ik daarna door Canton Road naar de Star Ferries, kom ik eerst 'de' demonstranten tegen. Veel lawaai, krachtige speeches, ('aktie, aktie, aktie') maar rustige gezichten. Ook bij het oudere toevallig passerende publiek, dat joelt noch klapt, maar wel instemmend 'hai' mompelt. Nou, dan weet je het wel.

Nog geen honderd meter verder: de èchte Louis Vuitton-winkel tegenover de echte Hermès-winkel. Aan beide zijden van de straat lange rijen. Sjieke portiers laten plukjes binnen als anderen volgekocht de winkel verlaten. Duidelijk zéér well-to-do jonge Chinezen wachten keurig op hun beurt, terwijl de politiehelicopters rondcirkelen.

Het prachtige, langzame (lopen gaat sneller), kreunende en steunende dubbeldeks trammetje op Hong Kong Island pendelt alleen nog maar tussen Kennedy en Western Market, want verderop ligt het epicentrum van de demonstraties en daar is de rails gebarricadeerd.
Schitterend betaalsysteem overigens: bij uitstappen svp gepast Hong Kong Dollar 2,30 (€ 0,24) per rit per persoon in een soort emmertje bij de bestuurder gooien. Geen controle, maar iedereen voldoet keurig aan zijn verplichting. En géén knopen, zoals bij de nederlandse collecte...

Het is overigens smogachtig warm en drukkend. Voor het eerst snakken we zelfs naar adem. A heeft noodgedwongen zo'n lichtblauw maskertje voor neus en mond gedaan. Staat schattig bij haar groene jurk.....

Hong Kong 'daalt langzaam in'. We beginnen het een beetje te snappen, denken we. Morgen naar Lantau Island, weer een heel ander deel van Hong Kong. Vissersdorpjes, wandelen, natuur en een hele lange, heel erg hoge kabelbaan terug.....nou, daar verheugt A zich erg op. Not.

En voor mijn trouwe Facebook-lezers die knuffeleend Puck missen: na de confrontatie met de eerste eet-etalage, waarin overleden en gelakte soortgenoten hingen, krijg ik 'm met geen stok meer mee naar buiten!