Harry

De op elk vliegveld altijd aanwezige en ons ophalende Handige Harry-gids loodste ons in no time langs de Eftelingachtig-zuchtende rij van zo’n tweehonderd wachtenden voor de visumbalies.

Er was maar één loket zonder rij maar wel mèt uniform en pet bemand. Daarboven stond ‘Diplomats only’.
Harry gaf de daarachter wegdromende paspoortstempelaar van dienst een hand en een schouderklop, wees op ons en de verderop draaiende bagageband en whoppa: we waren in Jordanië.
Met gratis visumstempels en al.

Ook de taxi stond klaar. Over nachtelijke, dus snelle wegen bereikten we de outskirts van Amman, waar Harry ‘bye, bye’ roepend de auto liet stoppen en uitstapte, de Jordaanse vrijdagnacht in.
Hoewel mijn arabisch zijn beste tijd wel heeft gehad verliep bij het Bristol Hotel het inchecken ook zonder Harry’s hulp vlekkeloos.

De volgende ochtend stonden wij wel, maar gids Harry noch taxichauffeur klaar voor de afgesproken Amman-tour (dit keer niet per fiets, daarvoor is Amman veel te heuvelig en rijwielonvriendelijk).
Zelfs een jordaans kwartiertje wachten hielp niet, dus een mopperig mailtje naar onze reisagent gestuurd om het hart te luchten.

Met daarna weer een zonnig humeur en dito weer wandelden we naar de onvindbare Tourist Office, de Hussein Moskee en het Romeinse theater, over de Feisal winkelstraat, de goud- en fruitmarkt en klommen we naar de prachtige Citadel.

En toen belde de Baas van Spijbelende Harry met meer excuses dan nachten in dat arabische sprookje voor volwassenen.
En of we een diner in het beste Jordaanse restaurant van Amman als bescheiden genoegdoening wilden accepteren, met een van zijn jongere senior medewerkers als gastheer.
In het besef dat de leukste reiservaringen uit het onverwachte ontstaan accepteerden we zijn aanbod natuurlijk graag.
We kregen gelijk.

Onze 42-jarige gastheer Washid was geboren in Saudi Arabië, studeerde in Rusland en ontmoette daar zijn vrouw met wie hij nu in Oekraïne woont als hij niet Russische toeristen in Jordanië rondleidt. Zijn ouders waren Palestijnen uit Bethlehem, na de oorlog aldaar via een verblijf in Quatar gevlucht naar Jordanië. Zijn broers wonen in Dubai, Damascus en Riad.

Wat nou de meeste voldoening gaf is moeilijk te zeggen: het krachtig gekruide Jordaanse topdiner of het geanimeerde en leerzame gesprek met een insider-by-nature èn nurture over het leven in de politieke verhoudingen van deze brisante regio.

We hopen van harte dat Harry in de komende dagen nog een paar compensabele blunders begaat....