Two to go

Two to go: het kruisvaarderskasteel in Kerak en de Dode Zee-kust. Dat kasteel in vestingstadje Kerak riep bij ons wat vragen op: hoezo in Jordanië? De Kruisvaarders gingen toch Jerusalemwaarts? Wat hadden Godfried van Bouillon c.s. nou toch in Kerak te zoeken, laat staan daar een vesting te bouwen? En wat moest Richard Leeuwenhart daar dan?

Ach, ook in de 11e eeuw leek het dan wel om verheven en nobele zaken te gaan, zoals het veiligstellen van de heilige plaatsen in de regio tegen het geweld van ongeorganiseerde arabische bendes.
Maar in werkelijkheid dienden de Kruisvaarten nog méér en toentertijd misschien nog wel belangrijker doelen: het creeëren van een gemeenschappelijk doel in de verdeelde katholieke kerk, het definitief vernietigen van de verdeelde arabische stamhoofdenoppositie èn het zekeren van de westerse economische belangen in de Regio. In dat kader werden aan de oostkant van de Jordaan (het huidige Jordanië) meerdere verdedigings- dan wel aanvalsvestes gebouwd. Het is maar van welke kant je het beschouwt.
Veel vragen bleven onbeantwoord; gelukkig hebben we dochter Anne voor de antwoorden, want die schreef ooit een profielwerkstuk over dit onderwerp.

We hadden Jordanië al eens vanaf de Israelische zijde over de Dode Zee kijkend als overkant gezien, toen we een paar jaar geleden zoon Wander en zijn huidige partner Abigail bezochten tijdens zijn detachering vanuit ZM Defensie naar de VN Blauwhelmen op de Golan Hoogte tussen Syrië en Israël.

Het leek ons leuk om dat ook eens wederkerig vanaf de Jordaanse kust te doen. Dus vroegen we onze chauffeur vanuit Petra naar een fotogeniek plekje aldaar te rijden, voordat we onze korte Jordaanse reis in Amman zouden afsluiten. Gewoon om een foto ‘vanaf de overkant’ te maken. Noodzakelijke verblijftijd daarvoor: maximaal 1 minuut.
Zijn opvatting over fotogenieke plekjes was duidelijk anders dan de onze: we vonden ons plotseling terug op een terras vol duitse all-inclusive hotelverblijvers, fritestenten en strandbars, waar wij (in het klassement van vakantiekleding) met ons poloshirt, luchtige lange broek en wandelschoenen op zijn zachtst gezegd stevig overdressed waren. De terrasbevolking kwam namelijk niet veel verder dan een handdoek.

We waren dus inderdaad in 1 minuut klaar. En we wisten weer voor minstens een decennium waarom we dit soort plekken mijden. Chauffeur keek wat beteuterd toen we (dus) zo snel weer wilden vertrekken.

Zijn reactie was vast niet als wraak bedoeld, daarvoor was hij veel te aardig, maar leek zoet...: vanmorgen vroeg stond hij namelijk niet op het afgesproken uur voor het hotel om ons naar het vliegveld te rijden.Ook na een kwartier wachten niet.
Vrij haar Godfried Bomans: het was maar goed dat de regionale vertegenwoordiger van de Bond Tegen Het Vloeken vanwege herfstvakantie afwezig was.

De standaard bij hotels stationair draaiende taxi had onze steeds nijpender wordende situatie al lang door, besefte terdege dat hij de zondagochtendheelvroegenige optie was, tarifeerde navenant en rondde dat bedrag ook nog eens naar boven af.

Hij en later Royal Jordanian Airlines brachten ons in en als een zonnetje terug naar Schiphol, waar we het maar verrèkte koud vonden.

A sorteert nu honderden foto’s van prachtige natuur en klassieke cultuur. Jerash, Al Azraq, Madaba, Wadi Rum, Petra: van harte aanbevolen!

Tot volgende keer (februari 2019)