Pieterburen in Ecuador

De focus van onze reis ligt de komende week op bijzondere natuur -na de afgelopen dagen in miljoenenstad Bogotá.
We beleven Nevelwoud in het westen, nog werkende Hacienda in het noorden, Amazone jungle/regenwoud in het oosten en daarna de noord-zuid lopende hoogvlakte (2500m) tussen de twee Andes-bergketens met uitstapjes naar (ook nog aktieve!) vulkanen van 5000+ meter in beide bergketens. Diverse klimaten op sterk verschillende hoogtes in drie weken tijd; warme truien, regenjacks, poloshirts, mosquito- en teek-geïmpregneerde lange broek, shorts, malariapillen, sunblock en literflessen Deet in dezelfde koffer, dus.

Maar eerst: de evenaar! Equator, waarnaar dit land is genoemd. Mita del Mundo. Best een memorabele plek, maar met zó'n afschuwelijk lelijk monument, dat we het links lieten liggen en kozen voor een interactief buitenmuseum waar de evenaar óók doorheen liep, trouwens. Hartstikke leuk, aanschouwelijk onderwijs. Natuurkunde voor dummies, dus zeer aan mij besteed.
Zoals een bbq-bak op poten vol water en een afvoer-met-stop in de bodem. Zet de bak op het zuidelijk halfrond en haal de stop er uit: het warer loopt waterkolkend met de klok mee uit de bak. Verplaats het ding twee meter over de evenaar en dus naar het noordelijk halfrond: de bak loopt tegen de klok ìn leeg.
Of een ongekookt ei precies boven de evenaar op de kop van een spijker stil laten staan. Verbazend eenvoudig.

De nacht brachten we door in een houten lodge, diep verscholen in het Nevelwoud, op de westelijke flank van de Andes. Beroemd om zijn vogels (met name kolibri's) en vlindersoorten. Ongerepte natuur all over met bijbehorende onbestemde geluiden.
Half zes opstaan en over kleine paadjes door een ochtendschemerend kletsnat bos lopen, begeleid door het gefluit en gekwetter van allerlei mij onbekende en dus vreemde vogels. Drie al eerder gespotte bejaarde en overduidelijk verstokte britse birdwatchers verstoorden mijn ochtendbewondering; toen ik met mijn mond vol tanden -en zonder bij dit volk verplichte verrekijker en camera met telelens op mijn buik- stond op hun vraag voor wèlke vogel ik nou speciaal naar Ecuador was gekomen was het onmiddellijk gedaan met hun toch al oppervlakkige interesse. Brexit-time! Onderweg Op tientallen soorten kolibri's gespot, gids Andrés is daarbij een onmisbare hulp. Een kleurrijke vlinderfarm bezocht, gericht op het beschermen van de vele soorten in dit deel van het Nevelwoud. Niks toeristisch, bevlogen wetenschappers.

De Hacienda Zuleta is ons huidige verblijf. Gebouwd rond 1680, nog in vol bedrijf met 300 (fries stamboekvee) koeien, 100 paarden, 1000 hectare groot, kaasfabriek, forelkwekerij en talloze andere landbouw-activiteiten. De hacienda zelf ligt in een doodlopende vallei; tuinen, rust, stilte, een smaakvolle inrichting en een kleinschalig hotel. Eigendom van de zeer sjieke kinderen en kleinkinderen van een vroegere President. Ze kwamen zelfs een borrel meedrinken met de twaalf amerikaanse hotelgasten. Wij komen vanmiddag aan de beurt, beloofden ze.....

We wandelen en klimmen vandaag In de vallei van de hacienda naar het Condor Huesca-project, waar Yann, een franse bioloog, tracht bevrijde of anderszins opgevangen condors in grote kooien met wisselend succes tot voortplanting te bewegen. Terwijl hoog boven de bergen hun vrije soortgenoten schitterend thermiekzweven (A maakte prachtige foto's) bewonderen wij hun nu nog in waanzinnig grote volières op boomstammen zittende vier soortgenoten. Nòg een soort zeehondencentrum dus, na het vlinderfarm van gisteren.
Morgen vliegen, varen en peddelen we de jungle in. Luchtvochtigheid > 90 %, temperaturen > 30 graden, dat wordt heel wat anders dan de frisse lente-achtige weersomstandigheden hier op de hoogvlakte!

(voor de lezers die graag foto's ter ondersteuning van de tekst zouden zien: helaas, want a) ik kan niet fotograferen, b) A wel, maar we hebben ons niet verdiept in de wetenschap hóe we haar foto's in mijn iPad moeten krijgen en c) ik heb geen idee hoe ik de teksten met foto's zou kunnen verrijken...). Maar we gaan ons best doen.