Zomer en winter

In mijn laatste bijdrage ‘beestjes kijken’ sprak ik van ‘weinig verrassingen beleefd’.

Dat moet ik deels rechtzetten, want de creatieve omgang met de seizoenen door de Canadezen bevielen ons zéér.

Drie voorbeelden: in Quebec zag ik bij het hooggelegen Chateau Frontenac een rondom gebouwd minstens 20 m breed houten terras, met in de lengterichting twee halfopen buizen, die van enige hoogte op dat terras eindigden. Het bleek een rechttoerechtaan rodelbaantje te zijn, waarin ‘s winters de jeugd op topsnelheid door zo’n halfopen buis het terras op kon raggen.

In Toronto en Montreal werden we positief verrast door een kilometers lange ondergrondse ‘koopgoot’ van metrostation naar metrostation die de kelderverdiepingen van grote malls verbindt, vól winkels en eettentjes, zodat niemand ‘s winters de snerpende kou in hoeft.

Het meest creatieve voorbeeld was in Toronto: een ooit gegraven, maar nooit door beroepsscheepvaart gebruikt kanaal naar New York was met (onnodige, want geen hoogteverschil) sluizen gecompartimenteerd. In de winter wordt het water uit het kanaal gepompt tot het nog ongeveer 20 cm diep is. Dat geheel bevriest dan ‘s winters tot een briljante ijsbaan, waar ‘tout Toronto’ zich jaarlijks op vermaakt.

Dat moest ik nog even kwijt. Net zoals mijn Maple Leaf-foto als bedankje voor jullie belangstelling en reacties.