Slangen

Ik ben niet van slangen. Helemaal niet. Nooit geweest ook. Toen ik een in 010 wonend klein jongetje was deinsde ik al achteruit in het amfibiehuis in Blijdorp. Dat is nooit over gegaan. Dus dat ene lullige -maar wel giftige- slangetje in het regenwoud joeg me bij wijze van spreken al het moeras in, ware het niet dat ik daar Anaconda's vermoedde. Of Pythons. Gedver.

We logeren sinds gisteren in een super eenvoudig maar zuidafrikaans mooi gelegen holidaypark, waar rond een uur of zes 's avonds tientallen kangaroos samenklonteren op de parkachtige tuin onder het terras. Daar zitten wij, natuurlijk. Op de achtergrond een bebost laaggebergte. Daarboven een strakblauwe lucht. Daarin weer zwermen witte kaketoes. Gelukkig nog steeds geen slang te zien, ondanks voorzichtige waarschuwingen.

Vanmorgen gingen we dat nabijgelegen laaggebergte in voor een stevige hoogtewandeling. Stoer van ons. Werd beloofd: veel rotsen, veel klimmen, losliggende stenen. Maar het was te doen, want het heeft niet geregend, dus geen glibberigheid. Lokale taxichauffeur gearrangeerd, want zo iemand weet alle details, hebben we in de loop der jaren geleerd. Beetje voor de vorm vroeg ik 'm nog of er iets te duchten was, daar. 'Not much, mate, just snakes'.

O jee, dus (help!, kan ik nog terug). Ik zeg nog iets van: 'ja maar, die zijn toch veel banger van ons, dan wij van hun?' Hij is en blijft nuchter. 'Nee hoor. Loop er gewoon met een boog omheen. En -by the way- alle soorten hier zijn giftig. If you don't poke them, you'll be safe. Nou fijn, hoor.
We klommen ons een ongeluk, we zagen heel veel hagedissen en gekko's. Maar geen enkele slang, gelukkig.

Een paar uur later kijk ik in ons dalletje blij als een kind weer naar de springende kangaroos en de zwermende kaketoes. Morgen naar The Great Ocean Road. Daar zijn gelukkig geen slangen.....zeggen ze.
Hûûûûh.