Getuigen

Het leek een beetje op de Oranjemars, die tocht door de ochtendspits van Melbourne van 60.000 Jehovah Witnesses naar het immense (dak dicht) Etihad Stadium. Overal Happy Harry's en Blije Betty's op straat; alleen al het zíen van een paarse Convention Tag om de nek van een andere -meestal volstrekt onbekende- Getuige was aanleiding tot heftige hugpartijen, ontaardend in knuffelende kluwens kirrende Gelovigen. De Melbourner-in-the-street, op weg naar zijn werk zag deze fysieke blokkades van zijn gehaaste standaardroute met grote ergernis aan.

Middenin deze drukte: A en ik, onze profane ogen uitkijkend, terwijl ik toch heel wat zondagvroege wachttorengesprekken achter de rug heb en me dus best een Johova Deskundige mag noemen. Maar de uitnodiging ons eens gratis 'live' te laten verwennen door de Chairman's keynote-speech èn het thema van de driedaagse Conventie: 'Keep Seeking First God's Kingdom' konden we niet laten lopen. Zo dichtbij waren we nog nooit geweest, nietwaar.

Nou mag iedereen van mij echt denken wat-ie wil (Die Gedanken sind frei, leerde en zong ik vroeger al) maar de eerste inleidingen na het Gert & Hermienachtige muzikale intro deden me nou niet meteen naar de doophoek hollen ('each one should bring a towel and a modest bathing suit'), noch voelde ik me geroepen naar een soort biecht te gaan (want dat kon ook, in je gewone kleding, blijkbaar). Nee, ik kon me prima beheersen daar op mijn klapstoeltje in de veilige nok van de Etihad. De oproep om het 'zoeken' blijvend te stellen bòven (het geluk van) je familie viel bij mij bijvoorbeeld als zaad op de rotsen (Lucas 8:4-15, om maar even te bewijzen dat ook ik -met behulp van Wikipedia, dat wel) best bijbelvast ben). En toen vijf Brothers and Sisters gingen getuigen dat het zoeken naar het Kingdom echt succes kon opleveren als je alle zekerheden opgaf en aantrad in de School for Kingdom Evangelizers, ja toen lokte de zondige maar zonovergoten buitenwereld mij naar een lunchterras, waar de ook gevluchte A al op mij wachtte, met een glas koel bier, balsem voor de ziel.

Ik zet een foto in het daarvoor bestemde hoekje. En we gaan morgen naar Tasmanië, twee weken trekken.