Malheur, maar beheersbaar
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
03 November 2014 | Australië, Katoomba
Naast mij zit A, met een inmiddels gestolde wond op de slaap en een beginnend maar zéér veelbelovend diepblauw oog. Ik wacht dus nog even met de foto: cliffhanger, zie bij het volgende blog. Geen gevolg van echtelijke onmin overigens, ook al zie je de receptionist-van-dienst, de ontbijtmevrouw, de restaurateur, de politieagent, de sandwichmaker, de touristoffice-manager en de buschauffeur van de lokale hopon/hopoff-bus er anders over denken. Nee hoor, gewoon op volle snelheid tegen een glazen planchette in de badkamer aangelopen. De vellen hingen er aan (aan de planchette, bedoel ik).
Naast A zit ik, met een 'eigen schuld'-pijnlijke knie. De uitdaging van de 'giant stairs' vanaf de Three Sisters (foto) kon ik niet laten lopen. Jammer dat ik niet eerst opzocht wat het was/waren. Nou, dat waren dus 25 zware minuten steil naar beneden, zo'n beetje langs de loodlijn van de berg. Alleen maar trappen en trapsgewijs gelegde stenen. Beneden aangekomen volgde een nieuwe uitdaging: door het dal schielijk heuvelachtig stijgen en dalen om 'de laatste kabelbaan' naar boven te kunnen halen. Bekend gevoel van de wintersport....Het lukte net, maar nu protesteert het lijf. A zegt: pijnstiller, ik zeg: een kleintje Laphroigh, single malt uit Schotland.
Buiten staat onze huurauto. Na iedere vliegverplaatsing een andere. Dit keer (sorry lezers, en vooral Michel V) een gloednieuwe Toyota Corolla. Mij zal het merk en type echt een biet wezen 'als-ie maar rijdt'. Nou, deze dus niet (meer). Waarom weet ik niet, maar er schijnt een techneut onderweg te zijn die alle raadsels oplost, zegt de lieve mevrouw van Hertz.
Ook leuk voor mijn humeur: je rijdt na twee weken doodstil en autoloos Tasmanië vanaf de luchthaven een bomvol en idem druk Sydney in en komt opeens allerlei borden tegen, waarop duidelijk wordt gemaakt dat je a) op een tolweg zit, waar b) geen tolpoortjes zijn, c) hoge boetes worden geheven als je niet eerst een tag (?) of card (?, geen creditcard in ieder geval) via internet hebt ingelogd en d) geen exit meer mogelijk is.
Ondanks dit alles is ons huwelijk nog steeds op koers naar de 34e verjaardag.
Het diner vanavond ging niet vanzelf goed. Tijdens het voorgerecht begonnen ze buiten de straat te zandstralen. Pokkenherrie. Het werd alleen maar erger op het moment dat de dooie kangaroo werd opgediend, want toen zetten de Katoomba-behörden zandstraler twee in. Geen woord meer kunnen wisselen. Ik ben echt een vredelievend mens, maar dat werd zelfs mij te machtig. Een nog ingehouden woord van protest tegen de uitbater leverde niet meer dan een onbevredigend 'sorry' op. Olie op mijn oplaaiend humeurvuur. Samengevat: ik mag er nóóit meer terugkomen, maar ik hoefde de drank niet te betalen.....
Dat was 't. Morgen verder: Sydney. En die Blue Mountains? Ga er heen, het is genieten. De foto liegt niet: die waas in het dal is ècht blauw!
Naast A zit ik, met een 'eigen schuld'-pijnlijke knie. De uitdaging van de 'giant stairs' vanaf de Three Sisters (foto) kon ik niet laten lopen. Jammer dat ik niet eerst opzocht wat het was/waren. Nou, dat waren dus 25 zware minuten steil naar beneden, zo'n beetje langs de loodlijn van de berg. Alleen maar trappen en trapsgewijs gelegde stenen. Beneden aangekomen volgde een nieuwe uitdaging: door het dal schielijk heuvelachtig stijgen en dalen om 'de laatste kabelbaan' naar boven te kunnen halen. Bekend gevoel van de wintersport....Het lukte net, maar nu protesteert het lijf. A zegt: pijnstiller, ik zeg: een kleintje Laphroigh, single malt uit Schotland.
Buiten staat onze huurauto. Na iedere vliegverplaatsing een andere. Dit keer (sorry lezers, en vooral Michel V) een gloednieuwe Toyota Corolla. Mij zal het merk en type echt een biet wezen 'als-ie maar rijdt'. Nou, deze dus niet (meer). Waarom weet ik niet, maar er schijnt een techneut onderweg te zijn die alle raadsels oplost, zegt de lieve mevrouw van Hertz.
Ook leuk voor mijn humeur: je rijdt na twee weken doodstil en autoloos Tasmanië vanaf de luchthaven een bomvol en idem druk Sydney in en komt opeens allerlei borden tegen, waarop duidelijk wordt gemaakt dat je a) op een tolweg zit, waar b) geen tolpoortjes zijn, c) hoge boetes worden geheven als je niet eerst een tag (?) of card (?, geen creditcard in ieder geval) via internet hebt ingelogd en d) geen exit meer mogelijk is.
Ondanks dit alles is ons huwelijk nog steeds op koers naar de 34e verjaardag.
Het diner vanavond ging niet vanzelf goed. Tijdens het voorgerecht begonnen ze buiten de straat te zandstralen. Pokkenherrie. Het werd alleen maar erger op het moment dat de dooie kangaroo werd opgediend, want toen zetten de Katoomba-behörden zandstraler twee in. Geen woord meer kunnen wisselen. Ik ben echt een vredelievend mens, maar dat werd zelfs mij te machtig. Een nog ingehouden woord van protest tegen de uitbater leverde niet meer dan een onbevredigend 'sorry' op. Olie op mijn oplaaiend humeurvuur. Samengevat: ik mag er nóóit meer terugkomen, maar ik hoefde de drank niet te betalen.....
Dat was 't. Morgen verder: Sydney. En die Blue Mountains? Ga er heen, het is genieten. De foto liegt niet: die waas in het dal is ècht blauw!
-
03 November 2014 - 12:00
Pa:
Even schrikken. Maar gelukkig, de toon van het verslag bevestigt de kop, beheersbaar! Vrolijk verder gaan, glazen deuren vermijden. Ik kijk uit naar volgende verslagen! -
03 November 2014 - 12:41
Xandra:
Inderdaad malheur. De tol kun je alsnog via internet regelen, maar binnen een bepaalde tijd. Glazen deuren die niet zichtbaar zijn, in Amerika kun je dan de eigenaar dagen voor het gerecht met enorme schadevergoedingen, Sydney, tja dat weet ik niet. De auto gaat zeker goedkomen want dat hebben wij ook al eens meegemaakt. Gewoon een nieuwe vragen. Die Laphroigh zou wel eens goed kunnen zijn voor een groot aantal van de malheur gevoelens. Uitstekende keuze trouwens. Enne, die Blue Moutanis zijn prachtig Wij hebben bijna alle niet geplaveide wegen daar gehad. De moeite waard als je een 4by4 rijdt. Zo niet dan nog is het er ook prachtig op de geplaveide wegen. Dus zoals hiervoor gezegd vrolijk verder gaan en vooral ons blijven schrijven.
-
03 November 2014 - 13:30
Toon:
Begrijp dat iemand een glazen plaatje in de badkamer kan missen, waarschijnlijk was ze afgeleid omdat jij in adamskostuum uit een stomende douche kwam of zo. Heb met haar te doen. Dat sommigen enigszins beschuldigend naar je kijken begrijp ik niet, zo erg zie je er normaal niet uit, tenzij je natuurlijk op vacantie zo'n goor " net niet" baardje hebt laten staan. Als je daarmee dan ook nog in een Toyota Corallo gaat rijden, wordt je waarschijnlijk aangehouden door de eerste politieauto die jou naast een dame met een blauw oog in zo'n auto ziet zitten. Dus ander auto of veel veel mascara! -
03 November 2014 - 16:02
Marianne Scheltes:
Sterkte Annebeth !!
Goede reis verder !!
Groetjes ! Marianne -
03 November 2014 - 19:54
Jeanne:
Zelfs daar geldt: life is a bitch (soms dan). xx
-
03 November 2014 - 23:31
Michel:
Value for money zo'n Toyota . Ik maak me echter meer zorgen over het repeterende karakter van de ongelukken en gebreken. Nooit verwacht dat ik dot nog eens zou zeggen, maar pas je een beetje op jezelf en je lieve vrouw op jullie heerlijke reis ;-)?
-
05 November 2014 - 08:17
Carla:
Heeeee doen jullie een beetje voorzichtig met elkaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
