Streetfood Hanoi
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
06 Maart 2023 | Vietnam, Hanoi
We landden we rustigjes op Hanoi, waar Fast Lane Harry zijn naam zozeer eer aandeed dat we binnen enkele minuten alle douaniers, visa-inspecties en andere petten gepasseerd waren, vier lange en mopperende rijen arriverende medepassagiers verbijsterd (die passagiers) en verheugd (wij) achter ons latend.
Omdat ook de koffers zelf veel spijt hadden van hun verkeerde inpakgedrag op Vientiane hobbelden ze binnen een minuut op onze bagageband. Harry sloeg toe en zo stonden we even later buiten bij onze nieuwe gids Hieu en chauffeur.
Hanoi is de hoofdstad van Vietnam (10 mio inwoners), waar de frans-koloniale tijd (geëindigd in 1954 met het vertrek van de Fransen, moe geworden van de guerilla-strijd tegen de communistische revolutionair Ho Chi Minh en de hem supportende Sovjet-Unie) nog zeer herkenbaar in het straatbeeld aanwezig is.
We logeerden aan de rand van de oude stad. De eerste les van onze gids was ‘oversteken’, een aan zelfdoding grenzende activiteit omdat verkeersregels hier worden geïnterpreteerd als goed bedoelde adviezen. Amsterdam is er Staphorst op zondagmorgen bij.
De helse horde motor-, scooter- en brommerrijders houdt misschien nog net rekening met elkaar, maar zeker niet met voetgangers. Verkeerslichten zijn er nauwelijks en zéker niet beslissend voor wie zich als eerste wanneer, hoe hard, waarheen of waarlangs mag racen. Schitterend schouwspel, maar niet echt leuk als je zelf midden op het parcours van hun stratenrace staat. Politie is in de regel geheel afwezig.
Zo niet bij het russisch-lelijke mausoleum van Ho Chi Minh. De schuifelende rij, waarin ook wij, werd door de massaal opgekomen Uniformen langs de tombe gedirigeerd en gedresseerd. Dit sombere eerbetoon aan de vietnamese Che Guevara was een van rijkswege verplicht nummer in ons reisprogramma, vermoedden we.
De oude stad lag om de hoek van ons hotel. Druk, gezellig, nog veel neringdoenden maar natuurlijk ook veel horeca en koffietentjes. Omdat de lokale WOZ wordt berekend op basis van de breedte van het huis staan hier veel supersmalle panden, die het daarmee veroorzaakte ruimtegebrek compenseren door twee keer zo diep te zijn. Dikwijls zijn voor- en achterhuis op een onnavolgbare wijze gesplitst; het niet aan de straatkant liggende huis kan via kleine steegjes en ingenieuze trapjes worden bereikt. Dat merkte ik toen ik een matje wilde kopen maar voor de definitieve aankooponderhandeling zo’n donker en ietwat dreigend achterhuis werd ingeleid. Daar zat ‘de Baas’, met wie ik serieus in de slag moest over de vraagprijs van 250.000 Vietnamese Dong (€ 10). Uiteindelijk mocht ik het meenemen voor 160.000 Dong, dus vertrok ik de koning te rijk weer naar buiten. Dat lukte na wat verkeerd gekozen trappen slechts met de toevallige hulp van een jochie, die me in de spelonkachtige omgeving de weg naar het zonlicht wees.
Verreweg de leukste ervaring was de streetfood-tour. Een australiër die hier 21 jaar geleden aan de liefde bleef hangen schreef tot 2015 een foodblog; daar kreeg hij zoveel reacties op dat hij informatieve rondleidingen ging geven langs de typisch vietnamese streetfood-tentjes. Om een beeld te geven: die maken vaak maar één gerechtje. Je gaat op een plastic kleuterkrukje zitten, na een minuut staat het gerechtje op het tafeltje, met ernaast wat saus en pepertjes. Dan reken je af en ga je verderop voor een ander hapje van het één of ander uitproberen.
Of je ontmoet de omeletbakster, die tussen twee geparkeerde auto’s gezeten vanuit één draagmand een vers omeletje bereidt. Klein fornuisje, pannetje, plastic bekertje waarin twee eieren worden geklutst, piepklein flesje olie, drie bakjes met peper en zo, een trosje kruiden die ze ter plekke fijnknipt en met het gekluts in het pannetje tot omelet promoveert. Als dat omgekeerd en al klaar is knipt ze het omeletje in stukjes en serveert dat met prikkertjes.
Of dat steegje naar de markt waar we een noedelsoepje aten/dronken: in rap tempo worden uit zes bakken de ingrediënten in een soepkom gestort, vocht er overheen, scherp sausje er in, even roeren en klaar. En daarna meteen dóór, er staat altijd een volgende klant te wachten.
De uitstekend vietnamees sprekende australiër gaf toelichting, uitleg, tips en tricks, en dat alles op die heerlijke laid back droogkomische australische manier.
Tussen de bedrijven door leidde hij ons door onbekende steegjes naar kleine marktjes waar de zaken werden verkocht die we nou juist niet op onze wandeling hadden gegeten: krekels, wormen, glibberige slakken, kevers en andere zeer weerstaanbare insecten.
We zouden in Cambodja die wel vaker op ons bordje vinden; ze zijn daar enthousiaster over enge beesten eten dan hier, grijnsde hij.
Het Etnologisch Museum was ook al zo’n aanrader. Vietnam heeft een oostkust van meer dan 2000 kilometer, en gedeelde grenzen met China, Thailand, Laos en Cambodja. Geen wonder dat in de loop der eeuwen hier tientallen stammen, volken en volkjes, vissers en bergbewoners een plek vonden, elk met hun eigen bijzondere cultuur. Het museum toonde maar liefst 54 verschillende klederdrachten, tientallen cultuurspecifieke bouwkundige eieigenheden en talloze leuke ‘weetjes’, bijvoorbeeld over die typische vietnamese konische bamboehoeden: luchtig gevlochten voor in de hete, droge tijd, maar waterdicht en stevig gevlochten voor in de regentijd (bovendien platbreder en ‘afgeolied’ zodat het water als van een eend van de hoed afloopt en niet op het lichaan druipt).
Maar in het ‘Hanoi Hilton’, de amerikaanse bijnaam van Hoa Lo, de gevangenis (nu museum) waar hun neergeschoten vliegeniers werden vastgehouden kwam die oorlog toch weer even om de hoek kijken…
Heerlijk Hanoi, maar nu naar Mai Chau, een oase van rust en stilte (zo wordt ons beloofd).
-
06 Maart 2023 - 09:48
Xandra:
Laat ik nou altijd begrepen hebben dat je in Aziatische landen vooral geen street food moet eten want daar zijn onze magen niet tegen bestand. Die Australiër zal wel de beste tentjes weten (hoop ik voor jullie)
-
06 Maart 2023 - 10:04
Je Zus:
heerlijke beschrijving van overvolle dagen met zeer uiteenlopende ervaringen. Soms kan je maar beter deel er van zijn dan iets anders. Lekker eten en leuk dat je die Australiër op de kop tikte. Beter vers met je neus er bovenop dan eten wat 24 uur in een self service buffet in een duur hotel ligt te liggen.
ik zie mezelf nog op mijn Brompton vouwfiets als enige tussen al die duizenden stinkende scooters volledig verdwalen in die millioenen steden. When in Rome do as the Romans do…
maar eh…. dat matje intrigeert me. Om je op je knieën naar het oosten te richten?
-
06 Maart 2023 - 13:09
Julie :
Geweldige beschrijving Joost! Maar ik ben 6 jaar ouder dan jij en bleek in Vietnam behoorlijk akelig te worden van al die vertrouwde namen uit de vreselijke Vietnam oorlog: Dalat, waar de GI's mochten uitrusten in de bergen en Danang waar ze zo geknokt hebben, Hue de keizerstad die gebombardeerd werd. Ook al die kerkhoven langs de weg en de vele witte kruizen overal deden me veel meer dan ik verwacht had. Het Tet offensief kwam weer heel dichtbij! Je denkt een zekere immuniteit opgebouwd te hebben tegen de ellende, maar onverwacht komt hij toch weer opzetten. (Zoals nu bij Oekraïne?)
-
06 Maart 2023 - 16:32
Corrie:
Je leuke en interessante verhalen inspireerden me om mijn fotoboek op te zoeken. Het mausoleum van Ho Chi Minh was toen gesloten, misschien hebben we iets belangrijks gemist, maar we hoefden dus niet in de rij te staan.
-
06 Maart 2023 - 17:26
Fanny:
Mooi verhaal, dat matje intrigeert, en gelukkig langs de lekkere tentjes Ipv de insecten… bij de WUR hier in Wageningen doen ze al veel onderzoek naar al dat eetbare in de laatste categorie! ( eiwitrijk naar het schijnt) liefs ook van Rad! Fanny
-
06 Maart 2023 - 17:41
Bo:
[e-1f44f]. mooi, veel nog het zelfde als jaren terug, blij dat te lezen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
