Van stad naar natuur



De rit van Hanoi naar Mai Chau en Ninh Binh bracht ons van een wereldstad via steile bergpassen, bamboe-bossen en landbouw naar lieflijke valleien met rivieren, puistachtig Karstgebergte, diepe grotten, hier en daar een tempel en hóórbare stilte. We reden onderweg langs pomelo-boomgaarden, sinaasappelbossen en bloesembloeiende bomen, afgewisseld door eendenkwekerijen, visfarms en rijstvelden

(we weten inmiddels best veel van rijstvelden: een, twee of drie oogsten per jaar, hangt van temperatuur af. Timing van de oogst: als de plantjes topzwaar worden van de rijstkorrels.

Bedreigingen: typhoons met storm en slagregens. En naaktslakken! Met de voeten in de blubber graaien loonwerksters elke dag slakken van de plantjes, dumpen de slijmerige beestjes in een vuilniszak, legen deze in plastic wastobbes, brengen deze krioelende gladdigheid naar de markt en verkopen ze daar als lekkernij.

Op de bergpassen kleine koffietentjes met schitterend uitzicht. Je mag er foto’s nemen mits je er ook iets bestelt. Wel een merkwaardige handel om de gulle gaven van de natuur zo ten eigen bate uit te nutten.

Zo’n fotostop leek ons wel wat, maar onze Toyota dacht van niet. Vlak onder de top gaf hij er de vietnamese brui aan. Het langsdenderend vrachtverkeer kreeg onze machteloze Japanner pas na een linke bocht in het zicht, dus in de auto blijven was geen optie. Wonderen bestaan gelukkig ook hier, dus stond er 100m verderop in dit kale rotslandschap een restaurantje annex benzinepomp waar A en ik veilig konden wachten op een vervangende auto, die al na 30 minuten mèt nieuwe chauffeur kwam voorrijden!

Het hotel van dienst bood een prachtig uitzicht op de rijstvelden èn een tocht op een mijn rug teisterende fiets mèt steenhard zadel en zónder werkende remmen. We eindigden op de markt, waar we weer die bakken met slakken tegenkwamen…

Na het diner ontliepen we tevreden de vietnamese muziek-en-dansavond-in-klederdracht.

Bamboe is hier big business. Overal ligt op lengte gesorteerde bamboe, meestal bestemd voor woningbouw, soms voor andere toepassingen. We stapten op de bonnefooi een chopsticks producerend bedrijf binnen.

Het is maar goed dat er hier geen Arbeidsinspectie is….wàt een lawaai en wat een bizar gevaarlijke machines, die met vlijmscherpe messen dikke bamboestengels met menselijke hulp omtoveren tot halffabrikaat chopsticks: dertig cm lange stokjes met splinters er aan. Maar het was wel een fascinerend gezicht.

We klommen naar grotten en wandelden door doodstille dorpjes, we maakten boottochtjes over lieflijke want windstille watertjes, beschermd door de karstpuisten. En nog nooit zo goed gezien: over het water flitsende ijsvogels. Wat een schoonheden! Onze behoefte aan natuur en rust werd volledig vervuld.

Vandaag naar Hoa Lu geweest, aan de noord- en westelijke kant beschermd door een steile bergrug, aan de zuid- en oostelijke kant door grote rivieren. Onmogelijk aan te vallen, eitje om te verdedigen! Toen Dinh Tiên hier rond 960 al polderend twaalf twistende volken samensmeedde ontstond hier het eerste Vietnam. Een prachtige plek, met een zo mogelijk nog mooiere en uitstekend geconserveerde tempel voor deze verlichte Keizer.

Morgen afscheid van onze jonge gids Hieu, die ons dikwijls vertederde met zijn ontwapenende gedrag. Zo liepen we vanmorgen onder een Tamarinde boom met daarin hoog hangend fruit. Hij aarzelde geen moment, trok zijn sandaal uit en gooide die naar de vruchten zoals wij naar kastanjes in september. Helaas voor hem kwam noch de vrucht noch de sandaal naar beneden. Beteuterd keek hij naar boven….

Morgen naar Halong Bay, aan de oostkust.