Chinese wrap-up

En toen werd het opeens stil, heel stil aan ons reisverslagfront....onze laatste stop was China. Vier dagen Beijing. De vriendelijk lachende Immigration Officer van dienst had onze paspoorten dan wel in recordtempo gestempeld, maar daarna waarschijnlijk ook direct even aan Chairman Xi gemeld ‘dat er twee van die geváárlijke witneuzen het land waren binnengetrokken’. Alle digitale platforms werden onmiddellijk geblokkeerd, schijnbaar ook de digitale format van deze blogs. In ieder geval werden mijn schrijfsels niet meer naar jullie mailadressen verstuurd. Volledige radiostilte dus. Sorry en zo.

En nu zijn we weer thuis in warm en zonnig Bussum, na een gruwelijk lange terugvlucht. Dertien uur vliegtuigverblijftijd. We stonden al een kwartier voor de geplande vertrektijd geboard en wel in de wachtrij voor de startbaan. Daar stonden we twee uur later nog steeds. In het parkeervak voor de startpositie naast ons kwam het ene na het andere China Air toestel ons inhalen en daarna opstijgen, terwijl onze gezagsvoerder gemeld kreeg dat vanwege ‘grote militaire oefeningen’ het luchtverkeer even werd stilgelegd. Laten we vaststellen: dat betrof enkel òns n=1 luchtverkeer en ‘even’ is hier een rekbaar begrip.

We hadden het mooist mogelijke Beijing-weer: vier dagen helder, zonnig, lekker warm en geen enkel smogje in of aan de lucht.

We fietsten onze gebruikelijke citybike-tour door de stad, langs de hutongs (de oude wijken van vóór al die torenhoge dure kantoren) naar het Plein van de Hemelse Vrede. We wandelden en (vooral) klauterden op de Grote Muur, die steilere hoogteverschillen in zich heeft dan je op foto’s zou vermoeden. Met schitterend uitzicht (kenners beweren dat je zelden zó ver de loop van de muur kon volgen, namelijk tot voorbij de volgende wachttoren (zie FB, dat in een censorvrij Bussum gelukkig weer functioneerde). We griezelden op de enge beestjes-foodmarkt (zie de vijf seconden video, ook op FB), waar alles wat kruipt, ritselt, onder vochtige stenen zit en nog te jong is om te bijten (minislangetjes en -schorpioentjes) levend, dan wel na een kortstondig frituurbezoek wordt geconsumeerd. Natuurlijk aten wíj Peking Eend. We bezochten gegidst en wel de Tempel van de Hemel en de Verboden Stad. Het was een mudvol programma.

De Chinezen bleken in overtreffende trap te lijden aan wat vroeger Oostindische Doofheid heette: je doet gewoon alsof je de vraag over politiek, leefomstandigheden, toekomstverwachtingen etc niet gehoord hebt, en als die herhaald wordt zeg je iets over het mooie weer.
Na diverse ervaringen op dat gebied werd ons duidelijk: het is geen onwil, maar het interesseert ze gewoon echt geen bal. Ze zijn zó overtuigd van elke zinloosheid van het vormen van een mening dat ze er niet aan beginnen. En dat is ook wel begrijpelijk, als je ziet hoe makkelijk hier beleid wordt ontwikkeld en ingevoerd. Het maakt de Beijing-Chinezen afstandelijk
en ogenschijnlijk onvriendelijk, al weet ik dat laatste niet zeker.
In ieder geval slaagden we er niet in meer dan functioneel contact te leggen.
Bij het ontwikkelen van de infrastructuur is het natuurlijk wel erg lekker dat er daar geen MER hoeft te worden geschreven en goedgekeurd, dat er geen bejaarde ingenieur de sociale media teistert met afwijkende berekeningen uit zijn zakjapanner anno 1995 en dat de lokale biologen geen kans krijgen een lans te breken voor die ène zeldzame zandhagedis, wier habitat wordt bedreigd.
Maar ook hele wijken worden in een mum van tijd ontruimd en gesloopt voor nieuwe kantoorgebouwen of sneltreinsporen en -stations.
De duizenden bewoners worden en masse en zonder boe of bah per bus verplaatst naar een driehonderd kilometer verderop liggende betonnen flat-hel, waarbij vergeleken destijds onze Bijlmer een gooische villawijk was.
Tja, dat is bij ons ondenkbaar, dus ook niet in een paar dagen te begrijpen.

En zo eindigt dan onze reis van ruim zes weken. Weer veel gezien. Wéér veel beleefd. Wéér in harmonie met onszelf, elkaar en onze omgeving.
Het enige waar we het nog niet over eens zijn is de volgende reisbestemming.

Dank voor jullie commentaren, altijd welkom en gezellig. Tot een volgende keer!